:: ::

                                                        Ιεροί Κανόνες

Οι Ιεροί Κανόνες περί της Παραδόσεως και της Οργανώσεως της Ελληνικής Θρησκείας όπως την παρέδωσαν οι Ιερείς και οι Σοφοί μέσα από τα πρωτότυπα κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας καθοδηγούν τους Έλληνες ανά τους αιώνες στον Ιερό Πόλεμο δια την επιβίωση του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος.

Οι νέες γενεές Ελλήνων μαθαίνοντας τα διδάγματα Θεών, Ιερέων και Σοφών, τούς έχουν ως πρότυπα και προσπαθούν να τούς μιμηθούν.

Συλλέχθηκαν τα Ιερά Κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας, τα οποία μιλούν για την Διατήρηση, Διάδοση και Οργάνωση της Θρησκείας. Οι Ιερείς και Φιλόσοφοι άφησαν υπέροχα μνημεία Διαλογισμού και Πίστεως γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα.

Οι Έλληνες Ιερείς και Σοφοί κατέγραψαν θέματα Ηθών, Εθίμων, Οργανώσεως και Ιερού Πολέμου. Η Εκκλησία ως θείο καθίδρυμα καθοδηγούμενο από τους Αθανάτους Θεούς οφείλει να τηρεί απαρασάλευτα τους Ιερούς Κανόνες. Να τους διδάσκει και να τους εφαρμόζει στη εκπαίδευση των νέων γενεών.

Η Θεία Δύναμις των Θεών δια μέσου των Ιερών Κανόνων μας διαπαιδαγωγεί όχι μόνον στο να προβλέπουμε αλλά κυρίως στο πώς να διαμορφώνουμε το Μέλλον.

 1-15, 16-30

Κανών 16^ος : Περί Δόγματος

16.1 Τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας είναι θεόπνευστα, αιώνια, αναλλοίωτα, άτρωτα από την ανθρώπινη αλαζονεία και κριτική. Τα Θεϊκά Δόγματα αποτελούν την μοναδική πραγματικότητα και την μοναδική αλήθεια. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας αποτελείται από ψεύδη απίστων και νοσηρών εγκεφάλων.

Ερμηνεία: Δεν υπάρχει χώρος στην Ελληνική Θρησκεία για να θεωρούνται από ωρισμένους ανοήτους τα θεόπνευστα και αιώνια Δόγματα ως απλή θεωρία, ή ως ένας διαφορετικός τρόπος για να ερμηνεύεται η πραγματικότητα.

Το Δόγμα είναι η πραγματικότητα. Η μοναδική πραγματικότητα. Όλος ο υλικός κόσμος είναι μία ψευδαίσθηση και συνεπώς όλες οι σκέψεις, επιθυμίες και ενέργειες του ατόμου δεν υπάρχουν πραγματικά. Το Δόγμα υπάρχει για να γίνει αποδεκτό από τους ευσεβείς, και όχι για να γίνει κατανοητό από τους ασεβείς.

16.2 Το Δόγμα δεν εμπεριέχει ατέλειες. Απαγορεύεται να προστίθεται ή να αφαιρείται κάτι από το Δόγμα. Το Δόγμα δεν είναι αόριστο, ούτε ακατανόητο, ούτε συγκεχυμένο. Άνθρωποι που δεν το κατανοούν ή το θεωρούν συγκεχυμένο οφείλουν να θεωρούν τον εαυτό τους ανίκανο να κατανοήσει υψηλές και θεόπνευστες έννοιες. Απαγορεύεται οι ανίκανοι και οι ανόητοι να μετακυλίουν την δική τους ανικανότητα και ανοησία στο Δόγμα και να κατηγορούν εμμέσως τους Θεούς.

Ερμηνεία: Οι άνθρωποι, εξαιτίας της περιωρισμένης νοημοσύνης και της απιστίας των, τείνουν να θεωρούν το Δόγμα ως αόριστο και ίσως παράλογο. Αλλά το Δόγμα είναι η μία και μόνη αλήθεια.

Το Δόγμα δεν κρίνεται από το πόσο το κατανοεί ο άνθρωπος αλλά από την αποτελεσματικότητά του πάνω στην ζωή του ανθρώπου. Κρίνεται από το πώς προστατεύει τον άνθρωπο από τις εγκληματικές επιρροές του ανηθίκου περιβάλλοντός του. Το Δόγμα κρίνεται από το πόσο βοηθά τον άνθρωπο να επιβιώσει μέσα στις τρικυμίες της ζωής. Το Δόγμα κρίνεται με βάση τα Θεϊκά Κριτήρια και ποτέ με ανθρώπινα κριτήρια. Άρα το Δόγμα δεν κρίνεται ποτέ με βάση την χαμηλή νοημοσύνη και αντίληψη του ανθρώπου.

16.3 Το Δόγμα της Ελληνικής Θρησκείας είναι μία ολοκληρωμένη Κοσμοθεωρία της ζωής. Το Δόγμα της Ελληνικής Θρησκείας αποτελεί τον μοναδικό οδηγό της ζωής των ανθρώπων. Οι άνθρωποι προσφεύγουν στο Δόγμα για να λάβουν απαντήσεις σε όλα τα θέματα της προσωπικής και κοινωνικής των ζωής.

Ερμηνεία: Ο Έλλην μαθαίνει από παιδί να μελετά συνεχώς τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας για κατεύθυνση και νόημα στην ζωή του. Τα Δόγματα υποδεικνύουν στους Έλληνες πώς να σκεφτούν σε μία δύσκολη στιγμή, πώς να αντιμετωπίσουν μία συμφορά, τί να πράξουν όταν βρίσκονται περικυκλωμένοι από εχθρούς, πώς να επιβιώσουν στις οιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες.

Το Δόγμα απαντά στο πώς να επιβιώσει η Ελληνική Φυλή δια μέσω των αιώνων ακόμα και αν περικυκλωθεί από δισεκατομμύρια εχθρούς. Όλα τα άλλα έθνη μία ημέρα θα αφανιστούν. Το Ελληνικό Έθνος δεν θα αφανιστεί ποτέ όσο υπακούει και καθοδηγείται από το Δόγμα.

16.4 Η Αλήθεια του Δόγματος αποδεικνύεται με την καρδιά και τον νου και ποτέ με την μειωμένη αντίληψη και λογική. Το Δόγμα είναι αποδεικτέο δια του εαυτού του ως Θεϊκό, Αιώνιο και Αναλλοίωτο και δεν έχει ανάγκη ανθρωπίνης αποδείξεως.

Ερμηνεία: Το Δόγμα δεν αντιφάσκει ποτέ με την κοινή λογική. Η ανθρώπινη ανοησία πάντα αντιφάσκει με το Δόγμα. Όταν ο άνθρωπος νοιώθει ευχαριστημένος με το βρωμερό περιβάλλον του και δεν νοιώθει μονίμως δυσαρεστημένος, αυτό σημαίνει ότι αντιφάσκει με το Δόγμα και την κοινή λογική.

Η ανθρώπινη ανοησία συμβιβάζεται με το βρωμερό περιβάλλον των απίστων και ζει μέσα σε εφιάλτη. Όμως το Δόγμα δεν συμβιβάζεται ποτέ με την απάτη και τον εφιάλτη. Οτιδήποτε αντιφάσκει με το Δόγμα, αντιφάσκει με την πραγματικότητα και άρα είναι ψεύτικο και απορριπτέο.

Κανών 17^ος : Περί διδασκαλίας και προστασίας της Θεϊκής Αληθείας

17.1 Απαγορεύεται η πρόσθεση ή η αφαίρεση οιασδήποτε δοξασίας εις την Θεϊκή Αλήθεια. Απαγορεύεται η πλαστογράφηση της Αληθείας.

Ερμηνεία: Η αγνότητα και η δύναμη της Αληθείας νοθεύεται από τους αιρετικούς και τους απίστους που την μολύνουν με τις παρανοϊκές διδασκαλίες τους. Η αγνότητα της Αληθείας προστατεύεται δια της αυστηροτάτης, κατά γράμμα αντιγραφής και ερμηνείας του Δόγματος. Η Ελληνική Θρησκεία δεν επιτρέπει ούτε την παραμικρή παρέκκλιση από τα θεόπνευστα Δόγματα.

17.2 Η Αλήθεια μεταδίδεται από τον άνθρωπο, εισέρχεται στον άνθρωπο, διατηρείται μέσα στον άνθρωπο και αλλάζει την συμπεριφορά του ανθρώπου. Η θεραπευτική δύναμη της Αληθείας ενισχύεται όσο πιό συχνά την χρησιμοποιεί ο άνθρωπος.

Ερμηνεία: Καθημερινά ο άνθρωπος βομβαρδίζεται από τόνους ψεύδους και αχρήστου πνευματικού υλικού. Ο Θεϊκός Λόγος αποτελεί την μόνη ασπίδα του ανθρώπου σε αυτήν την μολυσμένη κοινωνία. Αν δεν χρησιμοποιεί την Αλήθεια καθημερινά κατά του ψεύδους και της απιστίας τότε όχι μόνο εκτίθεται στον κίνδυνο αφομοιώσεως από τις δυνάμεις του σκότους, αλλά επιπλέον ατροφεί το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής του.

Η προσευχή και οι ύμνοι προς τους Θεούς, ο διαλογισμός, ο προσηλυτισμός των απίστων, η ομολογία Πίστεως και Πράξεως της Ελληνικής Θρησκείας, ενδυναμώνουν καθημερινά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής και να κατατροπώσει την άγνοια και το σκότος που έχουν ενσκήψει στην ανθρωπότητα.

17.3 Μοναδικός σκοπός της Αληθείας είναι η επιβίωσις του ανθρώπου με κάθε μέσον.

Ερμηνεία: Η επιβίωση του ανθρωπίνου πολιτισμού εξαρτάται από το αν μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς τους εχθρούς του ανθρώπου και του πολιτισμού. Πρέπει ο άνθρωπος να έχει ανοσία στα μηνύματα του σκότους που τον τραβούν μακριά από τους Θεούς.

Οι Θεοί προσφέρουν πνευματικά πλούτη και δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, έθνους και κοινωνικής τάξεως. Συνεπώς οτιδήποτε εμποδίζει την Δικαιοσύνη και την Αλήθεια να λάμψει πρέπει να εξολοθρεύεται ανηλεώς διότι αλλιώς θα επικρατεί στον κόσμο το ψεύδος και η αδικία.

17.4 Δεν υπάρχει ανοχή στις αιρετικές διδασκαλίες. Όστις συναγελάζεται με αιρετικούς τιμωρείται όπως και ο αιρετικός. Η αφομοίωση στην αίρεση αποτελεί έγκλημα εσχάτης προδοσίας.

Ερμηνεία: Κάθε ανοχή στην αίρεση αποτελεί σοβαρότατο πλήγμα για την Θρησκεία. Η ψυχή του ανθρώπου έχει περιωρισμένο χώρο ώστε να χωρούν όλες οι διδασκαλίες, καλές και κακές. Ή οι καλές διδασκαλίες θα επικρατήσουν ή οι κακές. Και οι δύο αποκλείεται. Η ανοχή στο έγκλημα αποτελεί χειρότερο έγκλημα και από το καθαυτό έγκλημα. Η ανοχή στο σκότος είναι συνενοχή. Ο τύραννος ασκεί την τυραννία του επειδή κάποιοι τον ανέχονται.  

Αν έχουμε ανοχή στις μολυσματικές ασθένειες, ο οργανισμός μας γρήγορα θα αποβιώσει. Συνακολούθως και το Ελληνικό Έθνος. Οι αντεθνικές αιρέσεις εξολοθρεύονται αμείλικτα καθώς και όσοι τις ανέχονται και τις υποστηρίζουν. Ή το Έθνος θα πεθάνει ή οι αιρετικοί δολοφόνοι του Έθνους.

Η Ελληνική Θρησκεία έχει ως απαράβατη την Εντολή των Θεών να εξολοθρευτούν ανηλεώς όλοι οι εχθροί του Ελληνικού Πολιτισμού. Η παράβαση της Θεϊκής Εντολής οδηγεί στην αφομοίωση των Ελλήνων από τους εχθρούς του Ελληνικού Πολιτισμού.

17.5 Ποτέ δεν θα εγκαταλείψεις άνθρωπο, ασχέτως φυλής και εθνικότητος, στο ψεύδος του Κτήνους. Η προστασία της Αληθείας έχει σφραγιστεί με το αίμα των Εθνομαρτύρων.

Ερμηνεία: Όλοι οι πιστοί εμβολιάζονται υποχρεωτικώς και τακτικώς με το εμβόλιο κατά της απιστίας και της αιρέσεως. Και αυτό είναι η συνεχής διάδοση του Θεϊκού Λόγου σε όλη την ανθρωπότητα. Μόνον έτσι διατηρεί ο άνθρωπος την επαφή με τους Θεούς και αποκτά ανοησία στις επιθέσεις του Κτήνους.

17.6 Όστις αλλοιώνει τον Θεϊκό Λόγο τιμωρείται με θάνατο από Θεούς και απίστους. Όστις δεν μεταδίδει τον Θεϊκό Λόγο τιμωρείται με θάνατο από Θεούς και απίστους.

Ερμηνεία: Η αλλοίωση και η άρνηση διαδόσεως του Θεϊκού Λόγου φέρνουν την καταστροφή στον άνθρωπο. Οι άπιστοι μένοντες στο σκότος αργά ή γρήγορα παρακινούμενοι από τους Θεούς θα πολεμήσουν τους πιστούς. Η Νέμεσις δεν συγχωρεί όσους αλλοιώνουν ή αποσιωπούν τον Λόγο των Θεών διότι έτσι απομακρύνουν τους πιστούς και φέρνουν πάνω τους την οργή των απίστων.

17.7 Πρώτα στα παιδιά θα φέρεις τον Θεϊκό Λόγο, διότι αυτά είναι η πρώτη εκλογή των Θεών για να σωθούν.

Ερμηνεία: Μόνον τα παιδιά είναι άξια να γίνουν γρήγορα οι στρατιώτες των Θεών. Μόνον τα παιδιά μπορούν να έρθουν γρήγορα στην αγκαλιά των Θεών. Φέρνουμε κοντά στους Θεούς νέους και παιδιά διότι αυτά έχουν καθαρή ψυχή. Δεν έχει προλάβει να την βρωμίσει το Κτήνος.

Τα παιδιά ενστερνίζονται το Μήνυμα των Θεών και το διαδίδουν με πάθος καθώς δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν αφού κατέχουν την Αλήθεια και την Δύναμη των Θεών.

Κανών 18^ος : Περί Αισθήσεων και Συναισθημάτων

18.1 Οι αισθήσεις εξαπατούν μονίμως τον άνθρωπο στην εύρεση της Θεϊκής Αληθείας. Εργαλεία ευρέσεως της Θεϊκής Αληθείας είναι η Πίστη, ο Νους και η Ψυχή.

Ερμηνεία: Η ακοή, η γεύση, η όσφρηση, η αφή και η όραση δεν βοηθούν σε τίποτε όταν ψάχνουμε τους Θεούς. Συνήθως μας παραπλανούν. Οι αισθήσεις είναι απατηλές, διότι προσπαθούν να ιδούν το αόρατο θείο με μηχανήματα οράσεως.

18.2 Τα συναισθήματα του Έλληνος σε κάθε φάση της ζωής του καθορίζονται από την Θρησκεία και όχι από τους απίστους.

Ερμηνεία: Τα συναισθήματα χαράς, λύπης, αγάπης, μίσους για τον Έλληνα έχουν εντελώς αντίθετο περιεχόμενο από ότι έχουν για τους απίστους. Ο Έλλην αγαπά ότι οι άπιστοι μισούν. Ο Έλλην χαίρεται με ότι οι άπιστοι λυπούνται. Για τον άπιστο ευτυχία είναι η κραιπάλη, για τον Έλληνα ευτυχία είναι η εγκράτεια. Για τον Έλληνα χαρά είναι η Θεϊκή Γνώση, για τον άπιστο χαρά είναι το σκότος της αγνοίας.

18.3 Οι Θεοί προστατεύουν το πνεύμα των Ελλήνων από κάθε εισερχόμενο συναίσθημα. Το Δόγμα Τους φιλτράρει το πώς κάθε συναίσθημα θα επεξεργασθεί και τί αντιδράσεις θα προκαλέσει στον Έλληνα.

Ερμηνεία: Ο Έλλην, με την ευλογία των Αθανάτων Θεών, εξοντώνει κάθε αρνητικό συναίσθημα και κριτική κατά των ηγετών της Κοινότητος. Ο Έλλην, με εντολή των Αθανάτων Θεών, στραγγαλίζει κάθε αρνητική κριτική του Θεϊκού Δόγματος. Ο Έλλην, με την βοήθεια των Αθανάτων Θεών, αιχμαλωτίζει κάθε συκοφαντία κατά της Κοινότητος και την εκτοξεύει πίσω προς την συμμορία των απίστων, πριν προλάβει η συκοφαντία να μολύνει την Κοινότητα. 

18.4 Το Δόγμα σκοτώνει κάθε αρνητικό συναίσθημα πριν καν γεννηθεί στο μυαλό του απίστου, ώστε να μην κινδυνεύσει ο Έλλην. Το Δόγμα επεξεργάζεται το συναίσθημα, την σκέψη, την αντίδραση και την εξωτερίκευση της βουλήσεως του απίστου ώστε να τον μετατρέψει σε Έλληνα.

Ερμηνεία: Οι Θεοί βοηθούν τους ανθρώπους να κατευθύνουν τα συναισθήματά των προς την Σωτηρία με προσευχή, διαλογισμό, τραγούδι και με χρήση μαγικών λέξεων ώστε να καταπνίγεται οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα.

Εφόσον το Δόγμα είναι τέλειο, οιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει ο άπιστος στην μετατροπή του σε Έλληνα, προέρχεται από επίδραση του Κτήνους. Η καθημερινή προσευχή διώχνει το Κτήνος μακριά από τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων, διότι εκεί επικάθεται η νόσος του Κτήνους.

Κανών 19^ος : Περί Εννοιών 

19.1 Η Εκκλησία είναι ο αποκλειστικός φορέας καθορισμού των εννοιών. Ουδείς άλλος φορέας αναγνωρίζεται ως κατέχων τέτοιο δικαίωμα.

Ερμηνεία: Η Εκκλησία καθορίζει τί σημαίνει αγάπη, μίσος, χαρά, λύπη. Η Εκκλησία ως θείο καθίδρυμα καθορίζει τί είναι καλό και τί κακό. Τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται.

19.2 Η αυθεντική ερμηνεία των Ιερών Κειμένων της Ελληνικής Γραμματείας γίνεται μόνον από το Ελληνικό Ιερατείο. Ουδείς άλλος έχει το δικαίωμα να ερμηνεύει την Ελληνική Γραμματεία χωρίς να επισύρει πάνω του την Θεϊκή Οργή.

Ερμηνεία: Για χιλιάδες χρόνια οι εχθροί του Έθνους και της Θρησκείας προσπαθούν να αρπάξουν Έλληνες από την αγκαλιά των Θεών διαστρεβλώνοντας και παρερμηνεύοντας τα Ιερά Κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας. Οι Έλληνες έχουν στην διάθεσή τους την αυθεντική ερμηνεία από το Ελληνικό Ιερατείο ώστε να μην μολύνωνται από τα ψεύδη των εχθρών τους. 

19.3 Οι αυθεντικές συλλογές των Ιερών Κειμένων της Ελληνικής Γραμματείας αποτελούν ιδιοκτησία του Ελληνικού Ιερατείου. Ουδείς άλλος κατέχει αυθεντικά κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας.

Ερμηνεία: Μόνον το Ελληνικό Ιερατείο έχει το δικαίωμα να αποφανθεί για την αυθεντικότητα των κειμένων. Αν κάποιο σύγγραμμα δεν βρίσκεται στην κατοχή του, θα ελεγχθεί από ειδική επιτροπή Ιερέων ως προς την αυθεντικότητά του. Χωρίς την έγκριση του Ελληνικού Ιερατείου ουδένα κείμενο θεωρείται αυθεντικό.

19.4 Ο Έλλην εμπιστεύεται μόνον την Κρίση των Θεών και του Ιερατείου καθώς είναι περιτριγυρισμένος από κακά πνεύματα που συνεχώς τον εξαπατούν.

Ερμηνεία: Ο Έλλην έχει χρέος να κατηγορεί την κρίση του και να την θέτει στο εδώλιο του κατηγορουμένου διότι συνεχώς η λανθασμένη κρίση του τον φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ενώπιον Θεών και ανθρώπων.

19.5 Η ιεραρχία, η πειθαρχία και η συνοχή της Κοινότητος διατηρούν άσβεστο το δέος του Έλληνος για την Αλήθεια και την μοναδικότητα του Δόγματος.

Ερμηνεία: Όταν η ατομική και η ομαδική πειθαρχία χαλαρώνει τότε αμέσως εισβάλλουν στην Κοινότητα διαλυτικές ιδέες με σκοπό να απομακρύνουν τους Έλληνες από το Δόγμα των Θεών. Μόνον η ατσάλινη πειθαρχία και η ευλογημένη ιεραρχία διατηρεί την συνοχή της Κοινότητος, ώστε να αντιμετωπίσει την εισβολή ανθελληνικών και διαλυτικών ιδεών.

19.6 Η ανθρώπινη λογική δεν έχει καμμία αξία μπροστά στο Θεϊκό Συναίσθημα. Η Ιερά Πίστη είναι πάνω από την χαμερπή αμφισβήτηση. Η Καθαρή Ψυχή είναι πάνω από το ακάθαρτο σώμα.

Ερμηνεία: Για να κατανοήσει ο Έλλην τα Ιερά Κείμενα πρέπει πρώτα να πιστεύει στην Αλήθεια των Θεών. Αν ξεκινά ως άπιστος και ως αμφισβητίας δεν θα αντικρύσει ποτέ τους Αθανάτους Θεούς. Μόνον το Θεϊκό Συναίσθημα, η Ιερά Πίστη και η Καθαρή Ψυχή οδηγούν τον άνθρωπο στους Αθανάτους Θεούς.

19.7 Το Δόγμα δεν επιτρέπει παρερμηνείες από ανθρώπινες συζητήσεις. Το Δόγμα αποτελεί τον Λόγο των Θεών.

Ερμηνεία: Οι βδελυροί άνθρωποι επηρεασμένοι από το Κτήνος αντιστρέφουν κάθε αξία ώστε ο άνθρωπος να θεωρεί το κακό ως καλό. Οι ευσεβείς Έλληνες, μιμούμενοι τους Αθανάτους Θεούς, δεν επιτρέπουν παρερμηνείες του Δόγματος από μιαρές ανθρώπινες συζητήσεις.

19.8 Όποιος Έλλην αμφισβητεί τους Θεούς υποβάλλεται σε νηστεία, σε αποχή από τον ύπνο και τα αφροδίσια.

Ερμηνεία: Η κατάχρηση του φαγητού, του ύπνου και των αφροδισίων οδηγεί τον Έλληνα σε κραιπάλη και προκαλεί την εχθρότητα των Θεών. Σε τέτοιες περιπτώσεις όπου ο άρρωστος αμφισβητεί τους Θεούς απαιτείται η ελαχιστοποίηση του χρόνου επαφής με αντικείμενα που μιαίνουν την σκέψη και την ψυχή του. Ο Ιερεύς της Κοινότητος δεν αφήνει τον Έλληνα να συναλλάσσεται με την κραιπάλη διότι θα πέσει στον γκρεμό της αθεΐας.

19.9 Οι έννοιες του Δόγματος ερμηνεύονται μέσα στα νοηματικά πλαίσια του Δόγματος. Το Δόγμα ως η αποκεκαλυμμένη βούληση των Θεών δεν έχει κενά, ούτε διασπάται σε κομμάτια.

Ερμηνεία: Το Δόγμα ως αυταπόδεικτο δεν απαιτεί αποδείξεις απίστων για την Αλήθεια του. Το Δόγμα είναι κλειστό και ενοποιείται από τους Θεούς. Η οποιαδήποτε αντίρρηση κατά του Δόγματος δεν μπορεί να καταφέρει τίποτε περισσότερο παρά να αποδείξει την Αλήθεια του.

19.10 Μεταξύ Αθανάτων Θεών και Κτήνους υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Ζωή ή θάνατος.

Ερμηνεία: Δεν υπάρχει καμμία ενδιάμεση κατάσταση στις έννοιες που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τον Ιερό Πόλεμο μεταξύ Θεών και Κτήνους.

19.11 Το Δόγμα είναι ο Λόγος των Θεών. Το Δόγμα είναι απολύτως όμοιο με τον εαυτό του. Το Δόγμα καθορίζει την αποκλειστική χρήση όλων των εννοιών που το περιγράφουν.

Ερμηνεία: Δεν υπάρχουν αμφισημίες εντός Δόγματος. Δεν υπάρχουν έννοιες με διαφορετικό περιεχόμενο εκτός Δόγματος. Το Δόγμα καθορίζει το περιεχόμενο όλων των όρων. Ουδείς άλλος.

Κανών 20^ος : Περί Αξιών

20.1 Η Οργή και ο Φόβος των Θεών είναι αρχή κάθε Ιεράς Γνώσεως και η Απόλυτη Αξία.

Ερμηνεία: Βασική προϋπόθεση για την κατανόηση του Δόγματος είναι ο σεβασμός στις Ανώτερες Οντότητες ως αποκλειστικοί φορείς θεϊκών γνώσεων. Οι Έλληνες εκπαιδεύονται από μικρά παιδιά να μην κατηγορούν ποτέ τους Αθανάτους Θεούς για τις δικές τους αποτυχίες. Πάντα κατηγορούν τους εαυτούς των, διότι αλλιώς μεταθέτουν την δική τους ευθύνη στους Θεούς, κάτι που αποτελεί μεγίστη βλασφημία.

Η αρχή της καταστροφής ενός ατόμου ή μίας κοινότητος εντοπίζεται όταν αρχίζει να μεταθέτει τις δικές της ευθύνες σε τρίτους. Οι Αθάνατοι Θεοί έχουν αποδείξει χιλιάδες φορές ότι έχουν σώσει τους Έλληνες από την καταστροφή. Συγχρόνως έχουν αποδείξει την Οργή Τους σε όσους ασεβούν και δεν φοβούνται την Τιμωρία Τους. Οι άνθρωποι που δεν φοβούνται την Κρίση και την Τιμωρία των Αθανάτων Θεών εξοστρακίζονται από την Κοινότητα, αλλιώς η Θεϊκή Οργή θα πέσει αμείλικτη πάνω σε όλη την Κοινότητα.

20.2 Η Αγάπη των Θεών, η Ακεραιότητα της Κοινότητος, η Σωτηρία του Έθνους, η Υπακοή στους Ιερούς Νόμους, υπερισχύουν της ζωής του ατόμου.

Ερμηνεία: Απαγορεύεται η ιδιωτεία και επιβάλλεται η κατάπνιξη των εγωιστικών τάσεων. Όταν σκέπτεται ο Έλλην, σκέπτεται για την Κοινότητα και ποτέ για τον εαυτό του. Εφ’ όσον οι Έλληνες δεν βρίσκουν ασφάλεια έξω από την Κοινότητα, η αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών αποτελεί την μοναδική εγγύηση επιβιώσεως της Κοινότητος.

20.3 Οι Έλληνες είναι οι εκλεκτοί των Θεών για τον Ιερό Σκοπό. Η υποταγή στο θέλημα των Αθανάτων Θεών είναι απαραβίαστη. Η βούληση της Κοινότητος είναι πάνω από την ατομική βούληση.

 Ερμηνεία: Όποιος ενεργεί μόνος του, για τον εαυτό του, διαπράττει μέγιστο έγκλημα. Το εγώ καταστρέφεται διότι αλλιώς καταστρέφει την Κοινότητα και το Έθνος. Οι Έλληνες μαθαίνουν από μικροί να αγνοούν τις ατομικές απολαύσεις και να απολαμβάνουν τις κακουχίες που επιβάλλει ο Ιερός Σκοπός.

Οι Έλληνες μαθαίνουν από μικροί να αγνοούν τις εσωτερικές των ανασφάλειες και να εμπιστεύωνται τις Εντολές των Αθανάτων Θεών και των Ιερέων της Κοινότητος.

20.4 Η παγκόσμια Ελληνική κυριαρχία είναι ο καρπός της υπακοής και της αφοσιώσεως στους Αθανάτους Θεούς.

Ερμηνεία: Η υπακοή και η αφοσίωση στους Θεούς είναι οι υψηλότερες αξίες του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος. Τα μέλη της Κοινότητος δεν μπορούν παρά να εκφράζουν θετικά αισθήματα όταν υπακούν τις Εντολές των Θεών.

20.5 Κέντρο αναφοράς της Κοινοτικής ζωής είναι τα Λόγια και οι Πράξεις των Αθανάτων Θεών. Η Ελληνική Κοινότητα σε όλες τις εκδηλώσεις της μιμείται τους Θεϊκούς Μύθους.

Ερμηνεία: Η απολογητική θεωρία της Ελληνικής Θρησκείας έχει ως κέντρο αναφοράς τους Αθανάτους Θεούς, τα Λόγια και τις Πράξεις Των. Η απολογητική θεωρία βασίζεται στην προϋπόθεση ότι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου πιστεύουν ή θα πιστέψουν στους Αθανάτους Θεούς. Το Θείο Κήρυγμα γίνεται με κέντρο αναφοράς τους Θεούς και όχι την αρρωστημένη σκέψη των απίστων.

20.6 Η Κοινότητα πεθαίνει όταν εισβάλλει ο άπιστος στην ψυχή και το σώμα της Κοινότητος. Ο άπιστος πεθαίνει όταν η Κοινότητα εισβάλλει στην ψυχή και το σώμα του απίστου. Η σωτηρία της Κοινότητος αξίζει πολύ περισσότερο από την σωτηρία του απίστου.

Ερμηνεία: Όταν ο εχθρός επιτίθεται στην Κοινότητα με ή χωρίς όπλα και προσπαθεί να την διαλύσει απομακρύνοντάς την από τους Αθανάτους Θεούς, η ψυχική θανάτωση του εχθρού είναι η μόνη ενδεδειγμένη λύση. Όταν οι Θεοί αποφασίσουν, ο άπιστος πεθαίνει και σωματικά από κάποια αρρώστια ή συμφορά ώστε να σωθεί η Κοινότητα.   

Κανών 21^ος : Περί Οικογενείας

21.1 Όστις εισέρχεται στην Οικογένεια της Ελληνικής Θρησκείας θραύει κάθε δεσμό με το μιαρό παρελθόν και εισέρχεται στον ένδοξο Κόσμο των Αθανάτων Θεών. Χρόνος, Χώρος, Περιβάλλον, Κοινωνία, Νόμοι, Ήθη, Έθιμα έχουν την σφραγίδα των Αθανάτων Θεών.

Ερμηνεία: Ο υποψήφιος Έλλην τσακίζει το χθεσινό μιαρό εγώ του για να δημιουργήσει χώρο για την νέα του Οικογένεια. Ο Έλλην προετοιμάζεται για την δραστική αλλαγή τσακίζοντας τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος και αναγνωρίζοντας την πραγματικότητα των Θεών.

Όλες οι εγκληματικές σκέψεις, τα ανήθικα συναισθήματα και οι μιαρές παραστάσεις που αλυσοδένουν τον Έλληνα με το σκοτάδι του Κτήνους πίπτουν στον κάλαθο των απορριμμάτων.

Τα υποστυλώματα που κρατούν τον Έλληνα σκλάβο στην συμμορία του Κτήνους κατεδαφίζονται. Η Ελληνική Θρησκεία διαταράσσουσα την ψευδαίσθηση του Έλληνος τον ανακαλεί στην πραγματικότητα αφοπλίζοντας τις δυνάμεις του Κτήνους.

21.2 Είναι θέλημα Θεών η ένωση του Έλληνος με την Θρησκεία. Όταν την εγκαταλείπει, προδίδει τους Θεούς.

Ερμηνεία: Μόνον οι Αθάνατοι Θεοί ξέρουν τί είναι καλό για τους Έλληνες. Γι’ αυτό τους εντάσσουν στην Θεϊκή Οικογένεια. Αλλά όσοι αμφισβητούν την Οικογένεια και την προδίδουν γρήγορα απομονώνονται από το Έθνος. Οι Κοινότητες του Έθνους οφείλουν να εξαλείψουν τους δολιοφθορείς της Θεϊκής Οικογενείας.  

21.3 Τα νέα μέλη της Θεϊκής Οικογενείας λαμβάνουν έναν νέο σκοπό στην ζωή τους. Ουδεμία μιαρή επαφή επιτρέπεται με παλαιές συνήθειες, φιλίες, συγγενείς.

Ερμηνεία: Οι νέοι υπήκοοι της Θεϊκής Πολιτείας και Οικογενείας διαπράττουν ενέργειες, κατ’ εντολή των Θεών, που θα στερεοποιήσουν την νέα τους ταυτότητα.

Το χειρότερο πράγμα για τους νέους Έλληνες είναι να ενεργούν ως μονάδες, σύμφωνα με την παλαιά μιαρή τους ταυτότητα. Αυτό μεγεθύνει τις συμφορές του ατόμου και της Κοινότητος. Τα παλαιά άγη, αποτυχίες, κακοτυχίες δεν πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια.

Οι παλαιές κακές συνήθειες πρέπει να εξοβελιστούν διότι εμποδίζουν την επαφή με τους Αθανάτους Θεούς.

21.4 Οι Έλληνες μιμούνται τα λόγια και τις πράξεις των Αθανάτων Θεών, των Ηρώων και των Προγόνων, για να αποκαθάρουν την ψυχή τους.

Ερμηνεία: Ο μοναδικός τρόπος σωτηρίας και αποκαθάρσεως είναι η συνεχής μίμηση Θεών, Ηρώων, Προγόνων. Το πνευματικό παιδί διδάσκεται να μιμείται τον πνευματικό πατέρα σε όλα τα ζητήματα.

21.5 Η οικογένεια του Έλληνος δεν είναι η φυσική του οικογένεια αλλά η Κοινότητα της Ελληνικής Θρησκείας.

Ερμηνεία: Η απομάκρυνση του νέου Έλληνος από το μιαρό οικογενειακό περιβάλλον των απίστων, μειώνει την επιρροή του Κτήνους πάνω στην ψυχή του και αυξάνει την θεραπευτική διείσδυση του θεϊκού αγγίγματος.

21.6 Οι νέοι Έλληνες με τον προσηλυτισμό των απίστων αποδεικνύουν την Πίστη τους και εντάσσονται εμπράκτως στην Θεϊκή Οικογένεια.

Ερμηνεία: Ο νέος Έλλην αναλαμβάνει προσηλυτιστικά καθήκοντα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Τίποτε δεν στερεοποιεί περισσότερο την πίστη των Ελλήνων στους Θεούς από τον προσηλυτισμό των απίστων.

Το να φέρνει ένας Έλλην πίσω στην Θεϊκή Οικογένεια τους πλανεμένους απίστους, ατσαλώνει την αυτοπεποίθησή του και κυρίως τον μετατρέπει σε Ήρωα και Εθνομάρτυρα.

Εκατομμύρια ψυχών, βουτηγμένες στο βούρκο του Κτήνους, περιμένουν την σωτηρία από τον πιστό Έλληνα. Δεν επιτρέπεται να τις εγκαταλείψει.

Η δύναμη και η συντροφικότητα της Θεϊκής Οικογενείας γεμίζει τα κενά που δεν μπορεί να γεμίσει ο άπιστος στην βιολογική οικογένεια και τις φιλικές του σχέσεις.

Κανών 22^ος : Περί διαρκούς πολέμου με τον εαυτό μας

22.1  Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με τον εαυτό τους.  Αντιμετωπίζουν με μίσος το Κτήνος, το οποίο τους μισεί θανάσιμα. Το Κτήνος τους παρουσιάζει την αλήθεια για ψεύδος και το ψεύδος για αλήθεια.

Ερμηνεία: Οι άνθρωποι για να σώσουν την ψυχή τους πρέπει να αγωνίζωνται καθημερινώς με την σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους, την οποία εκμεταλλεύεται το Κτήνος.

Απαιτείται πολύς χρόνος και ενέργεια για να στρατολογήσουμε τον εαυτό μας στον Ανίκητο Στρατό των Αθανάτων Θεών. Όμως ένα μικρό λάθος να διαπράξουμε και αμέσως μπορεί να βρεθούμε στο στρατόπεδο του Κτήνους.

22.2 Το άτομο πρέπει πάντα να δυσπιστεί προς τον εαυτό του, ποτέ προς τους Θεούς.

Ερμηνεία: Επειδή η νίκη του Ελληνισμού εξαρτάται από την ακλόνητη Πίστη στους Αθανάτους Θεούς, το Δόγμα απαιτεί από το άτομο να έχει αυτογνωσία και να δυσπιστεί πάντα προς τις καταχθόνιες σκέψεις που του υποβάλλει το Κτήνος.

Η Πίστη και το Δόγμα είναι οι οδηγοί για όλες τις σκέψεις, τα αισθήματα, τις πράξεις.

22.3 Η οποιαδήποτε αμφισβήτηση στο Δόγμα αντανακλά τις ατέλειες του ατόμου να το κατανοήσει.

Ερμηνεία: Η Θεϊκή Αλήθεια δεν έχει ενδιάμεσες αποχρώσεις. Δεν υπάρχουν άλλες αλήθειες. Δεν υπάρχει χώρος για παρερμηνεία και απόκλιση. Όλα τα κακά πνεύματα συνεχώς μας παρακολουθούν και μας οδηγούν στην αίρεση. Προσπαθούν να εξουσιάσουν την ψυχή μας. Και τα καταφέρνουν όταν αισθανόμαστε έξω από το Δόγμα.

Όταν χάνουμε την μάχη με τον εαυτό μας, ηττάται η Κοινότητα.

Αλλά το συμφέρον της Κοινότητος δεν είναι απλώς πάνω από το ατομικό συμφέρον. Απαγορεύεται να υπάρχει ατομικό συμφέρον.

22.4 Το Δόγμα είναι πάνω από την λογική.

Ερμηνεία: Όταν ο άνθρωπος αντιτάσσει την ανθρώπινη λογική στο Δόγμα τότε εμποδίζεται το ανθρώπινο πνεύμα από το να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις δικές του δυνάμεις.

Γι’ αυτό η ανθρώπινη λογική είναι γεμάτη αδυναμίες και δεισιδαιμονίες. Η ανθρώπινη λογική επιτιθέμενη στην Μεταφυσική οικοδομεί την πιό φρικτή φυλακή του πνεύματος. Και γκρεμίζει την γέφυρα προς την αιώνια Ελευθερία.

Όταν καταστρέφουμε την Πίστη προς τους Θεούς τότε ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου στην δεισιδαιμονία. Τότε γινόμαστε δειλοί και υποτακτικοί σε κάθε επίγειο δικτατορίσκο. Τότε φοβόμαστε ακόμη και την σκιά μας. Τότε χάνουμε κάθε εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη.

Κάθε φορά που αφήνουμε να χαθεί η Πίστη στους Θεούς καταστρέφουμε τον εαυτό μας.

Κανών 23^ος : Περί υπηκοότητος

23.1 Η Ελληνική υπηκοότητα δίδεται κατ’ αποκλειστικότητα.

Ερμηνεία: Όστις γίνεται πιστός της Ελληνικής Θρησκείας πολιτογραφείται σε άλλο έθνος και σε άλλη πολιτεία από αυτήν που ανήκε μέχρι τότε. Πολιτογραφείται στο Ελληνικό Έθνος και στην Θεϊκή Πολιτεία.

Η υπηκοότητα της Ελληνικής Θρησκείας είναι αποκλειστική. Δεν επιτρέπεται να κατέχει κάποιος άλλη υπηκοότητα. Δεν επιτρέπεται αφοσίωση σε νόμους, ήθη και έθιμα άλλων κρατών.   

Η διπλή υπηκοότητα που ισχύει σε άλλα έθνη δεν ισχύει για το Έθνος της Ελληνικής Θρησκείας. Η διπλή υπηκοότητα δεν επιτρέπεται διότι δίδει ανεπίτρεπτα πολιτικά δικαιώματα σε αλλοφύλους και αλλοθρήσκους. Δεν μπορεί κάποιος να είναι Έλλην και ναζωραίος ταυτοχρόνως. Διότι έτσι οι ναζωραίοι αποκτούν κυριαρχικά δικαιώματα επί των Ελλήνων. 

23.2 Η Ελληνική υπηκοότητα δεν είναι διηνεκής.

Ερμηνεία: Η Ελληνική υπηκοότητα συνεπάγεται δικαιώματα και υποχρεώσεις που διακρίνουν τους Έλληνες από τους μη Έλληνες.

Αρχή της Ελληνικής υπηκοότητος είναι η άρνηση και αποκήρυξη των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων υπηκοοτήτων.

Όστις παραβιάσει τα Δόγματα της Ελληνικής Θρησκείας δικάζεται σύμφωνα με τους Νόμους της Ελληνικής Θρησκείας. Αν βρεθεί ένοχος, ανάμεσα σε άλλες τιμωρίες, του αφαιρείται η Ελληνική υπηκοότητα. Οιοσδήποτε Έλλην δύναται να χάσει την υπηκοότητά του εφ’ όσον βλάπτει την Ελληνική κοινωνία.

Κανόνας 24^ος : Περί στρατιωτικής θητείας

24.1 Οι Έλληνες υπηρετούν μόνον στον Ανίκητο Στρατό των Αθανάτων Θεών. Ποτέ σε στρατούς αλλοφύλων και αλλοθρήσκων.

Ερμηνεία: Οι Έλληνες οφείλουν να πράξουν ότι είναι δυνατόν για να αποφεύγουν την στρατιωτική θητεία στους στρατούς των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων κατακτητών.

Σε περίπτωση πολέμου οφείλουν να εγκαταλείψουν τον στρατό των ναζωραίων κατακτητών και να υπηρετήσουν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Κανών 25^ος : Περί αφομοιώσεως και διακρίσεων

25.1 Όποιος Έλλην αφομοιώνεται σε ξένους πολιτισμούς διαπράττει έγκλημα κατά των Θεών και της ανθρωπότητος. Η πολιτιστική αφομοίωση αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως. Η πολιτιστική αφομοίωση τιμωρείται με θάνατο.

Ερμηνεία: Η μάχη κατά της αφομοιώσεως των Ελλήνων ισοδυναμεί με μάχη ζωής και θανάτου του Ελληνικού Έθνους. Καθημερινώς οι Ιεροφάντες των Ελλήνων οδηγούν τον στρατό των πιστών στην μάχη κατά της βδελυρής αφομοιώσεως στα μιαρά ήθη και έθιμα των απίστων.

Γι’ αυτό οι Νόμοι της Ελληνικής Θρησκείας τιμωρούν με θάνατο τους Έλληνες που προσπαθούν να αφομοιωθούν σε ξένους πολιτισμούς, ώστε να τιμωρηθεί μόνον ένα άτομο και να μην υποφέρει όλη η Κοινότητα και το Έθνος.

Η τιμωρία από την Ελληνική Κοινότητα είναι προάγγελος της πολύ σκληρής τιμωρίας που θα επακολουθήσει από τους απίστους. Η τιμωρία της Ελληνικής Θρησκείας κατά της πολιτιστικής αφομοιώσεως είναι θεραπευτική και προληπτική. Προλαμβάνει τα φοβερά δεινά που θα επιπέσουν πάνω στους Έλληνες από την τρομερή Οργή των Θεών.    

25.2 Η φυλετική αφομοίωση και ο φυλετικός προσηλυτισμός των Ελλήνων σε ξένες φυλές αποτελεί έγκλημα κατά των Θεών και της ανθρωπότητος. Η φυλετική αφομοίωση τιμωρείται με θάνατο.  

Ερμηνεία: Όσοι Έλληνες αναμειγνύονται με ξένες φυλές τιμωρούνται από τους Θεούς με τα χειρότερα δεινά. Δεν υπάρχει έλεος ούτε συγχώρεση.

Οι Έλληνες αναπαράγονται μόνον με Ελληνίδες και ποτέ με αλλοφύλους ή αλλοθρήσκους.

Ο θάνατος των Ελλήνων που αναμειγνύονται με αλλοφύλους θα επέλθει με μαθηματική ακρίβεια. Γι’ αυτό η Ελληνική Θρησκεία τιμωρεί προληπτικά τους αποστάτες ώστε να προλάβει τον αφανισμό της Ελληνικής Φυλής από την Οργή των Θεών.

25.3 Όστις μολύνει την Ελληνική Θρησκεία με ξένες δοξασίες είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός αποτελεί θανατηφόρο μάστιγα και τιμωρείται με την ποινή του θανάτου.

Ερμηνεία: Η νόθευση του Ελληνικού Δόγματος με ξένες δοξασίες έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η επίδρασή του πάνω στον Ελληνικό Λαό. Η ανάμειξη με ξένα ήθη, έθιμα, δοξασίες, έχει ως αποτέλεσμα να εξασθενεί η ψυχική κράση του Ελληνισμού.

Η Ελληνική Ψυχή αποτελεί τον θησαυρό του Έθνους και την προσφορά μας προς τους Θεούς.

Απαγορεύεται να προσφέρουμε στους Θεούς μολυσμένο αντικείμενο, όπως είναι μία ψυχή διεφθαρμένη από ξένες δοξασίες.

25.4 Η διάκριση πιστών-απίστων αποτελεί την κορωνίδα του Ελληνισμού. Οι Έλληνες μάχονται μέχρι θανάτου για να διακρίνωνται από τους απίστους.

Ερμηνεία: Η Ελληνική Θρησκεία καταργεί την κατάργηση των διακρίσεων μεταξύ πιστών και απίστων. Ο ισοπεδωτισμός μεταξύ αθώων και ενόχων αποτελεί έγκλημα.

Οι διακρίσεις αποτελούν το άλφα και το ωμέγα για την ύπαρξη των Ελλήνων και του Ελληνικού Έθνους.

Χωρίς διακρίσεις πιστών-απίστων, Ελλήνων-μή Ελλήνων, δεν υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια στον Κόσμο. Ο σεβασμός στην φυλετική, πολιτιστική και θρησκευτική διαφοροποίηση των Ελλήνων αποτελεί θεϊκή επιταγή.

25.5 Κάθε ενέργεια του Έλληνος έχει στόχο να διακρίνεται από τους απίστους.

Ερμηνεία: Καθημερινώς οι Έλληνες οφείλουν με την συμπεριφορά, με τις ιδέες, με τα ήθη, με τα έθιμα, με τον τρόπο ομιλίας, σκέψεως, αντιδράσεως, να διαφοροποιούνται από τα άλλα έθνη και λαούς. Δεν υπάρχει τίποτε κοινό μεταξύ τους.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ ο Έλλην οφείλει να εφευρίσκει τρόπους για να διακρίνεται από τους αλλοφύλους και αλλοθρήσκους. Μόνον έτσι θα αποκτήσει την εύνοια των Αθανάτων Θεών. Μόνον έτσι οι Θεοί θα τον βοηθήσουν.

Όταν ο Έλλην φυλάττει την θρησκευτική, πολιτιστική και φυλετική του ταυτότητα αμόλυντη, τότε οι Θεοί θα τον γεμίσουν δόξα, τιμές και πλούτη. Σε αντίθετη περίπτωση θα τον καταστήσουν επαίτη, άτιμο και πτωχό, περίγελο των πάντων.

Κανών 26^ος : Περί αμβλώσεων

26.1 Η άμβλωση, πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων, αποτελεί γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους. Ως τέτοιο βδελυρό έγκλημα τιμωρείται με την ποινή του θανάτου.

Ερμηνεία: Η άμβλωση αποτελεί γενοκτονία και όπλο μαζικής καταστροφής. Η άμβλωση δεν αποτελεί αντισυλληπτική μέθοδο. Τα Ελληνικά ζευγάρια οφείλουν να χρησιμοποιούν προφυλακτικό για την αντισύλληψη και την προστασία από μεταδοτικές ασθένειες.

Η απώλεια εκατομμυρίων Ελλήνων δια της γενοκτονίας των αμβλώσεων καθώς και η πρόκληση καρκίνου της μήτρας στις Ελληνίδες είναι τρομακτικά εγκλήματα τα οποία η Θρησκεία τιμωρεί αμείλικτα.

26.2 Η μεγάλη οικογένεια είναι το μαργαριτάρι των Θεών. Για τον Έλληνα τα πολλά παιδιά είναι η ευλογία των Θεών.

Ερμηνεία: Τρία είναι τα μεγάλα Δώρα των Αθανάτων Θεών. Η πίστη, η γνώση και η μεγάλη οικογένεια. Όλοι οι Έλληνες οφείλουν να κάνουν πολλά παιδιά ώστε να έχουν την εύνοια των Θεών.

Όσοι Έλληνες δεν κάνουν πολλά παιδιά επισύρουν πάνω τους την Οργή των Θεών και την διαγραφή από τα αρχεία της Ιστορίας. 

Κανών 27^ος : Περί αναθημάτων και ικεσίας

27.1 Οι Έλληνες τουλάχιστον μία φορά ανά έτος προσφέρουν αναθήματα στους Ιερούς Τόπους της Ελληνικής Θρησκείας.

Ερμηνεία: Ιερά υποχρέωσις όλων των Ελλήνων είναι να προσφέρουν στους Ελληνικούς Ναούς ως αναθήματα πολύτιμα ή μη προσωπικά τους αντικείμενα μετά από εκπλήρωση επιθυμίας των από τους Θεούς, ή πριν από κάποια δυσκολία για να υπάρξει ευμενή εξέλιξη, ή λόγω ιάσεως από βαρυτάτη ασθένεια.  

27.2 Οι Έλληνες τουλάχιστον μία φορά ανά έτος προσφεύγουν ως ικέτες και προσκυνητές στα Ιερά Μνημεία της Ελληνικής Θρησκείας, δια να καθαρθούν ψυχικώς και να αποτίσουν φόρο τιμής σε Θεούς και Προγόνους.

Ερμηνεία: Όλοι οι Έλληνες τουλάχιστον μία φορά το έτος οφείλουν να επισκεφθούν τους θεοβάδιστους Ιερούς Τόπους της Ελληνικής Θρησκείας και να προσπέσουν ως ικέτες και προσκυνητές στους Ιερούς Βωμούς για να ολοκληρώσουν την πνευματική και ψυχική τους κάθαρση.

Η ικεσία και το προσκύνημα αποτελεί φόρο τιμής σε Αθανάτους Θεούς και αλησμονήτους Προγόνους.

Ιεροί Κανόνες: 1-15, 16-30