:: ::

                  Ο σκόπελος της διοικήσεως των κοινωνιών

Είναι αρκετή η αντικατάσταση της ιουδαϊκής δοξασίας με το προσωπείο του ελληνοχριστιανισμού στον Ελλαδικό χώρο για να επιλύσει τις καθημερινές άμεσες ανάγκες; Είναι αρκετό μόνο το αρχαίο έθος που θα διαποτίσει τους επαΐοντες ώστε να δοθεί λύση στα βιοτικά προβλήματα των λαών; Μήπως μόνη η ορθή αναδιανομή του πλούτου αρκεί, και εμείς είμαστε απλώς γραφικοί, αρχαιόθεν ηττημένοι της ιστορίας των κοινωνιών;

Μετά από 17 αιώνες από την επικράτησή της, η κυρίαρχη δοξασία του χριστιανισμού και οι λοιπές αιρέσεις-παραφυάδες της(καθολικισμός, ορθοδοξία, ευαγγελισμός, προτεσταντισμός, μορμονισμός και χιλιάδες άλλες του ευρύτερου γνωστικιστικού ρεύματος που προήλθε), κρίθηκε από τούς καρπούς της. Στα έθνη που επιβλήθηκε δια πυρός και σιδήρου επέφερε την γενοκτονία μέσω των αμετρήτων εθνικών και εμφυλίων πολέμων, την αμορφωσιά μέσω της ακραιφνούς αντι-επιστημονικότητος, την φτώχεια μέσω του ευτελούς υλισμού, απόρροια της υπεραίρεσης του ανθρώπου έναντι του σύμπαντος, ανελευθερία χάριν του εξουσιασμού  που διακατέχει τον ένα θεό και τους τοποτηρητές του.

Η περίπτωση είναι ακόμα χειρότερη για την άλλη ανατολική απόληξη του ιουδαϊσμού, τον μωαμεθανισμό, κυρίαρχο για 13 αιώνες και των παραφυάδων του (σιϊτισμό, σουφισμό, σουνιτισμό), κυρίως εξ αιτίας των θεοκρατικών καθεστώτων που ακυρώνουν κάθε επαναστατική αναγέννηση.

Οι καρποί που προέκυψαν από τα μονοθεϊστικά μυαλά της αναγεννήσεως στην Δύση και ταλανίζουν και σήμερα την ανθρωπότητα(φιλελευθερισμός, κομμουνισμός), δεν δικαίωσαν τους δημιουργούς τους και απέτυχαν να επιλύσουν τα προβλήματα των ανθρώπων, αφού προτεραιότητα δόθηκε στους υλικούς και οικονομικούς παράγοντες έναντι των ηθικών της πραγματικής Ελληνικής φιλοσοφίας.

Μαγεμένοι από τις κατακτήσεις των φυσικών επιστημών και την ανάπτυξη της βιομηχανίας φαντάστηκαν στα υλιστικά μωρά μυαλά τους την πολιτική εξέλιξη χωρίς ηθική ανέλιξη. Οι καρποί των δέντρων τους βρίθουν από τις εκατόμβες των νεκρών τους.

Η πραγμάτωση της φιλοσοφικής τους πενίας στον κόσμο επέφερε την καταστροφή του φυσικού χώρου, τους κλονισμούς και τα όπλα μαζικής καταστροφής! Η μόνη εξέλιξη που νέμουν οι νόμοι της φύσης σε όσους ηθικά υπεξελίσσονται.

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να αφήνεται η Ελλάδα ως αρένα για τις ιδεολογικές έριδες πολυπάθων πολιτικών σχημάτων, αναξίων να σταθούν στο ύψος της Ελληνικής παράδοσης και εμπειρίας, ήδη απαντημένων προ κατασκευής τους από τους Έλληνες φιλοσόφους. Δεν θα αφήσουμε την Ελληνική αναβίωση να ξαναγίνει βορά από τα σάπια δόντια ανικανοποιήτων γερολύκων ξενοφέρτων αγελών.

Μας λένε σήμερα, θα λένε αύριο και στα παιδιά μας, αν αφήσουν τίποτε όρθιο, ότι όλες τους οι εργαστηριακώς κατασκευασμένες ιδεολογίες τους έχουν ως βάση την Ελλάδα. Σαν να μην είχαν απαντηθεί οι φιλόσοφοι της παρακμής από τους Νεοπλατωνικούς. Σαν οι σημερινοί παγκοσμιοδιορθωτές να αγνοούν το ηθικό επίπεδο που απαιτεί η «ιδανική τους πολιτεία» αυτό το συστατικό που ο Πλάτων ορίζει ως προϋπόθεση: οι άνθρωποι να καταστούν τέκνα Θεών. Πόσον μάλλον όταν αγνοούμε την φύση των Θεών, εμείς οι δυστυχείς, κατά τον Αισχύλο.

Οι αλαζόνες επανεισάγουν άλλες θεωρίες κάθε φορά ως νέες που διαδέχονται τις παλιές ξεπερασμένες. Όμως το μόνο νέο που φέρνουν είναι τα νέα μίση και πάθη σε νέες μορφές. Ούτε μας λένε πώς γίνεται να έχουμε εξέλιξη νέων δογμάτων χωρίς ανέλιξη των φορέων τους. Ο καθένας από εμάς διαπιστώνει κάθε στιγμή αυτήν την καθοδική πορεία ρίχνοντας μια λογική ματιά στο παρελθόν και κάνοντας τις συγκρίσεις ανθρώπων  συμπεριφορών, στάσεων, αντιλήψεων, αφού αυτές είναι πάντοτε παράγωγο των φορέων τους. «Η φύσις εκάστου όντος ορίζει τον οικείον κόσμον», Πλάτων.

Μας λένε ότι ο κόσμος δεν γυρίζει πίσω, λες και ζούμε στο παρελθόν. Τους απαντάμε ότι διακαής μας πόθος είναι η ορμή στο μόνο βιώσιμο μέλλον του Ελληνικού παρελθόντος και της ανθρωπότητος εν γένει.

Ας αφήσουμε έναν Έλληνα  έμπειρο πολιτειολόγο να μιλήσει για εμάς αφού έχει συγγράψει τα πολιτεύματα 204 πολιτειών-κρατών:

«Τρία είναι τα είδη των πολιτευμάτων, η Βασιλεία, όταν η Αρχή του Ενός αποβλέπει προς το κοινό συμφέρον. Η Αριστοκρατία, όταν η Αρχή των Αρίστων αποβλέπει στο κοινό συμφέρον. Η Πολιτεία, όταν το πλήθος πολιτεύεται προς το κοινόν συμφέρον.

Παρεκτροπές εκφυλισμένες των τριών ανωτέρω πολιτευμάτων είναι της Βασιλείας η Τυραννία, της Αριστοκρατίας η Ολιγαρχία, και της Πολιτείας η Δημοκρατία. Αριστοτέλης, Πολιτικά Γ6.

Στην Τυραννία άρχει ο μονάρχης προς ίδιον συμφέρον, στην Ολιγαρχία όχι οι Άριστοι αλλά οι ολίγοι ευπορούντες προς ίδιον συμφέρον και στη Δημοκρατία η Αρχή ασκείται μόνον χάριν του απόρου πλήθους. Ουδεμία εξ αυτών εκπληρώνει τον σκοπό της, ήτοι το κοινό συμφέρον. Πολ Γ6, 4.

Η Ολιγαρχία της Αρχής των ολίγων ευπόρων, και η Δημοκρατία της Αρχής των πολλών απόρων είναι εκφυλισμένες παρεκτροπές πολιτεύματος, διότι η διαφορά συνίσταται μόνον στον αριθμό αδικούντων τους υπολοίπους πολίτες. Πολιτικά 8,7».

Ο αριθμός των αδικούντων δεν μπορεί να καθιερώσει αρχή προτιμήσεως αφού δημιουργεί απανταχού ποικιλώνυμες καταπιεσμένες μειονότητες!

Το ιδανικό πολίτευμα είναι η ταυτόχρονη λειτουργία Βασιλείας, Αριστοκρατίας και Πολιτείας:

Με 2 Βασιλείς που υποδεικνύονται από την Ολυμπιακή κρίση Γερουσίας Αρίστων άνευ άλλης Αρχής, που κατακτούν τα αξιώματα με Αγώνες Πνεύματος Τεχνών και Αθλημάτων χωρίς κληρονομική διαδοχή, και τα δημόσια αξιώματα καταλαμβάνονται από το σύνολο των πολιτών δια κλήρου και όχι δια ψήφου. Η τελευταία διαδικασία χρησιμοποιείται από πολυπληθή κληρωτά και αιρετά σύνολα πολιτών σχετικά με τον σκοπό συστάσεώς τους.

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε μονοθεϊσμό σκεπτομορφών, κάθε ιδεολογική τρικλοποδιά με στόχο την διαίρεσή μας σε φασίστες εξουσιαστές ή αναρχικούς αμεσοδημοκράτες με αρχαιοελληνικό προσωπείο ή απλά ειδωλολάτρες. Όλοι αυτοί φθείρονται αναμεταξύ τους και ο καθένας χωριστά από τον ισοπεδωτικό πουρέ της παγκοσμιοποιήσεως. Αυτή η τελευταία εκμεταλλευόμενη τις ατέλειές τους, τις εκτροπές, τις ουτοπίες με παράγωγα την αποτυχία να φέρουν την ποθητή κοινωνική ευδαιμονία και την απογοήτευση, αυτή θα τους αλώσει μέσα από ένα χωνευτήρι, ένα αχταρμά ιδεών με ισχύ.

Το δικό μας πεδίο μάχης είναι πρωτίστως η μάχη της μνήμης ενάντια στην λήθη. Η προστασία του ανθρώπινου θυμικού ως κάστρο-ορμητήριο για την διεξαγωγή αδιαλλάκτου ιδεολογικού πολέμου. Σύμμαχός μας τα διδάγματα από τα λάθη μας στην ιστορία και ο φυσικός μας εθνισμός που φύσει και θέσει έχει ως συμμάχους κάθε αρχαιότροπο εθνισμό σε όλη την γη, κάθε γνήσια Πατρώα και Μητρώα εθνική παράδοση κτισμένη στους κόπους και τα επιτεύγματα χιλιάδων γενεών και όχι εξ αποκαλύψεως.

Δεν απευθυνόμαστε σε αυτούς που έχουν ενσταλάξει και διαποτιστεί από τις αλλότριες ιδεολογίες, ούτε σε αυτούς που έχουν παραδώσει το θυμικό τους αμαχητί. Αυτοί έχουν ασθενήσει από το μονοθεϊστικό μικρόβιο αφού η λογική τους είναι δια της πίστεως καθυποταγμένη. Αυτούς τους εξολοθρεύει ο αφύσικος βίος τους.

Μιλάμε σε αυτούς που έχουν το βλέμμα στραμμένο στους Θεούς, σε αυτούς που η η πατρογονική ψυχή τους ποτίζεται από γηγενές αίμα και η καρδιά πάλλεται στους ρυθμούς της Μητέρας Γαίας.

Μεγιστίας

10η Λήγοντος μηνός Μαιμακτηριώνος, έτους 2780 μετά πρώτην Ολυμπιάδα