:: ::

                            Τα κατά συνθήκη χριστιανικά ψεύδη

Υπάρχουν δύο ειδών ψεύδη. Τα επίσημα χριστιανικά ψεύδη, και τα ανεπίσημα από τα χείλη αυτών που δήθεν μέμφονται τον χριστιανισμό. Τα πρώτα είναι γνωστά σε όλους από το ήθος, το ύφος, και τις συνέπειές των.

Ο χριστιανός έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια. Αλήθεια για αυτόν, είναι μόνο ότι εξυπηρετεί το δόγμα του. Αν ο χριστιανός πει μια αλήθεια, είναι για να πει μετά πολλά ψέμματα. Αν πει πολλές αλήθειες, είναι για να κρύψει ένα μεγάλο ψέμμα. Είναι δεδηλωμένος εχθρός του ανθρώπινου πολιτισμού και του Κόσμου των Θεών, και σαν τέτοιος το ψέμμα είναι το ναρκωτικό που τον εμποδίζει να δει το ανέφικτο του αγώνος του. Είναι καταδικασμένος να ψεύδεται σε ένα κόσμο που τον έχει αποβάλλει για το σφάλμα του. Ο μυθικός θεάνθρωπος που πιστεύει, άλλωστε δεν απήντησε στο ερώτημα του Πιλάτου, τί είναι η αλήθεια. Το βέβαιο είναι ότι ο Τζεσουά γνώριζε σε βάθος τί είναι το ψεύδος, και θα απαντούσε με ευγλωττία αν είχε ερωτηθεί.

Όμως τα κατά συνθήκη χριστιανικά ψεύδη είναι χειρότερα. Οι φορείς τους είναι αυτοί που ο κόσμος περιμένει να του πουν την αλήθεια. Αλλά αυτοί αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια και οδηγούν τον άνθρωπο πίσω στο χριστιανικό σκοτάδι. Δίνουν παραπλανητικές οδηγίες, που τον κρατούν στον χριστιανικό λαβύρινθο. Τα κατά συνθήκη χριστιανικά ψεύδη αναγνωρίζονται εύκολα από τα χαρακτηριστικά τους.

α) Δεν λύνουν το χριστιανικό πρόβλημα. Αντίθετα το διατηρούν, β) Δεν είναι σταθερά, αντιθέτως είναι περιστασιακά, γ) Είναι αντιφατικά, δεν έχουν συνέπεια. Τα κατά συνθήκη χριστιανικά ψεύδη λοιπόν είναι περιστασιακά ψεύδη που ωφελούν πάντα τον χριστιανό. Ας δούμε μερικά:

«Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι μιασμένο μετά από 17 αιώνες. Είναι χριστιανικό, δεν το θέλουμε πίσω». Το ψέμα αυτό συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά με εκπληκτική δεξιοτεχνία, γι’ αυτό και το επιλέγουμε, διότι:

1) Συντελεί στην διατήρηση της χριστιανικής ακεραιότητος. Αφαιρεί μια καίρια λατρεία της Θρησκείας μας. 2) Δεν αποτελεί διαχρονική χριστιανική θέση. Άλλες φορές μέμφεται ως παγανιστικό κατάλοιπο, άλλες φορές ως καίριο χριστιανικό σύμβολο, άλλες φορές ως ξενικό έθιμο. 3) Είναι αντιφατικό. Πώς είναι δυνατόν αυτό για το οποίο έχυσε αίμα το Έθνος για να το διατηρήσει στην παράδοσή του, τώρα που την επανασυστήνει και την αποκαθιστά να το χαρίζει αμαχητί;

Ποιός θα έλεγε κάτι τέτοιο; O χριστιανός φανερά δεν θα μπορούσε, αφού το έχει δηλώσει ως παγανιστικό κατάλοιπο που αναγκαστικά το χρησιμοποιεί για δική του χρήση. Θα ήταν γελοίο τώρα να υπερασπίζεται ότι αγωνιζόταν να ξεπαστρέψει επί αιώνες. Όμως μπορεί να βάλει άλλον να κάνει την δουλειά του. Θα βάλει έναν τεχνητό αντίπαλο που απλά δεν θα διεκδικεί τίποτα! Ο χριστιανός κρατάει κάτι, όχι γιατί το θέλει ο ίδιος, αλλά για να μην το πάρει άλλος! Δεν θέλει τούβλα για να χτίσει σπίτι, αλλά για να μην χτίσει κάποιος άλλος, ακόμα και αν του τα έχει κλέψει! Δεν αγαπάει τα υλικά της λατρείας του ο χριστιανός, αγαπά να τα στερεί από τον άλλο.

Ο χριστιανός είναι άθεος. Κατασκευάζει ένα θεό διώκτη από μίσος για τους άλλους Θεούς. Τότε θα κατασκευάσει τα κατά περίπτωση ψεύδη. Τα πονηρά ψέμματα των προφάσεων, δικαιολογιών, αναβολών σε θεολογικό επίπεδο.

Ας δούμε άλλο ένα κατά συνθήκη χριστιανικό ψεύδος:

«Η Ελληνική Θρησκεία δεν έχει επαγγελματίες Ιερείς, ούτε Ιερά Βιβλία»

Α) Όμοιο με το προηγούμενο ψέμμα αυτό συντελεί στην διατήρηση του χριστιανικού κατεστημένου.

Β) Δεν αποτελεί διαχρονική χριστιανική θέση. Άλλες φορές αναφέρει τα κληρονομικά Ιερατικά γένη για ιστορικούς λόγους άλλες φορές μαρτυρεί τα επιτεύγματα των Μαντείων και τώρα που βλέπει την επανάσταση της Πατρώας Θρησκείας προβάλλει την αιρετή υπηρεσία στους Ναούς των Θεών. Δηλαδή ότι τον συμφέρει κατά περίπτωση.

Γ) Είναι αντιφατικό. Καμμία θρησκεία πουθενά στον κόσμο δεν υπήρξε χωρίς την ύπαρξη επαγγελματιών Ιερέων και Ιερών Βιβλίων. Βλέπουμε δίπλα στους γκρεμισμένους Ναούς τις καμμένες κατοικίες των Ιερέων, διαβάζουμε σπαράγματα από τα Ιερά Βιβλία. Τώρα που τίθεται θέμα επανάστασης της υπόδουλης Ελλάδος, τώρα για αυτούς τους ψεύτες δεν υπήρξαν επαγγελματίες Ιερείς!

Η αντίφαση είναι πασιφανής. Δεν μπορεί να υπάρξει θρησκεία και δη η Ελληνική Θρησκεία με συνέχεια χιλιάδων χρόνων χωρίς κληρονομική θρησκευτική αρχή. Χωρίς αυτήν και Ιερά Βιβλία, δεν δύναται να υπάρξει κληρονομιά θρησκευτικής γνώσης και εμπειρίας. Δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια και συνέπεια. Φαντασθείτε να κληρωνόταν ο Σωκράτης Ιερέας και μετά ο Αναξαγόρας, ή αργότερα οι Κυνικοί και οι Επικούρειοι. Κάθε αιώνα θα είχαμε όχι μόνο διαφορετικές θρησκείες αλλά και διαφορετικούς Ναούς ή και κατάργησή τους.

Ποιός λοιπόν θα ξεστόμιζε κάτι τέτοιο; O χριστιανός δεν θα μπορούσε να το κάνει εύκολα. Αν το ισχυριζόταν αυτό θα έπρεπε να λογοδοτήσει για τους μαυροφορεμένους ισόβιους κηφήνες που μας αναγκάζει να θρέφουμε. Η χριστιανική αντιποίηση αρχής είναι απομίμηση της θρησκείας που καταδίκασε. Αν δεν είχαμε μόνιμους Ιερείς, δεν θα είχε και αυτή γιατί έτσι είχε μάθει το Έθνος. Είναι αυτονόητη η μονιμότητα για τον χριστιανό. Γι’ αυτήν σφαγίασε, γι’ αυτήν σύλησε, γι’ αυτήν έκαψε, γι’ αυτήν ψεύδεται ανερυθρίαστα.

Όμως ως κρύφιος χριστιανός μπορεί υποδυόμενος τον αντιχριστιανό ή και τον «Εθνικό» ακόμα, για να δώσει κύρος στο ψέμμα του, να αφαιρέσει τις κολώνες από το οικοδόμημα. Ξέρει ότι χωρίς αυτές Ναός δεν χτίζεται. Χωρίς θεολόγους και θεολογία, χωρίς Ιερείς θρησκεία δεν υπάρχει. Χωρίς επαγγελματίες Ιερείς μόνον πρόσκαιρα ιδεολογικά ρεύματα δημιουργούνται. Έτσι δεν θα ορθωθεί ποτέ απέναντι στον ναζωραίο κατακτητή Ναός, αλλά καλύβι που εύκολα θα τσακίσει στην πρώτη ευκαιρία.

Ας δούμε και ένα πιο δημοφιλές ψεύδος:

«Οι Έλληνες πρόσμεναν τον ένα θεό των εβραίων και τον υιό του, μέσα από χρησμούς, διδασκαλίες φιλοσόφων. Οι Έλληνες ήταν μονοθεϊστές αλλά δεν το ήξεραν».

Α) Θα επαναλάβουμε ότι στηρίζει το ναζωραϊκό κατεστημένο.

Β) Δεν αποτέλεσε ποτέ διαχρονική χριστιανική θέση. Αποτελεί πρόσφατη εφεύρεση για να πολεμήσει την απειλή της Ελληνικής Θρησκείας.

Γ) Είναι αντιφατικό, αφού οι πολλοί θεοί ή ένας δεν απασχόλησαν ποτέ τον ελεύθερο κόσμο μας. Το Θείο και οι εκφορές του, ο Ύψιστος Ζευς και οι Θεοί, το Εν οι Νοεροί και οι Νοητοί Θεοί, οι Υπερκόσμιοι και οι Εγκόσμιοι δεν αποτέλεσαν ποτέ αντίφαση για τους Έλληνες.

Ποιος θα ξεστόμιζε ένα τέτοιο ψέμμα; Οι χριστιανοί φανερά δεν μπορούν. Τα βιβλία τους είναι γεμάτα μίσος κατά των Πολυθεϊστικών Θρησκειών. Τα μισανθρωπικά τους κείμενα είναι πλημμυρισμένα από κατάρες για τους Έλληνες και την δαιμονική τους «νόσο». Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ο Χριστός θα γεννιόταν στην Πελοπόννησο θα μιλούσε Ελληνικά θα έλεγε τον πατέρα του Δία, χωρίς να χρειαζόταν να σταυρωθεί. Δεν θα υπήρχε γενοκτονία των Ελλήνων, καύση των βιβλιοθηκών και καταστροφή των Ναών. Είναι σαν να λένε ότι οι εχθροί του χριστιανισμού, ήταν χριστιανοί πριν τους χριστιανούς, αφού πίστευαν στον Χριστό πριν αυτός έρθει. Και φυσικά αν είχε γίνει κάτι τέτοιο δεν χρειαζόταν να έρθει στη γη και να μπει σε τέτοιο μαρτύριο.

Φυσικά όσοι χρησμοί δεν είναι κατασκευασμένοι, αναφέρονται στον Απολλώνιο Τυανέα, που ο ιστορικός του βίος είναι η πηγή της αντιγραφής των χριστιανικών ευαγγελίων. Άρα μένει πάλι ο κρυφός χριστιανός, που τρέμει την επανάσταση της Ελληνικής Θρησκείας, τώρα που οι Έλληνες θρησκεύονται στις οικίες τους, ένα ψέμμα για την περίπτωση. Εμφανίζεται σαν γνήσιος υπερέλληνας με σπουδαίες έρευνες για να επαληθεύσει μέσα από την Ελληνική Παράδοση την δήθεν αναγκαία χριστιανική νομοτέλεια. Το χριστιανικό θεϊκό σχέδιο.

Η συλλογή των κατά περίπτωση χριστιανικών ψευδών από την έξοδο των εβραίων, την χριστιανική απολογητική μέχρι τα σημερινά ευφυολογήματα αποτελεί το υλικό για την σύνταξη του χριστιανικού δόγματος. Ο πόλεμος δεν διεξάγεται στα μπαγιάτικα ψέμματα των βιβλίων τους αλλά στα φρέσκα ψέμματα που τυπώνουν καθημερινά με Ελληνικά εξώφυλλα. Τα  πρώτα σκλαβώσανε τους Προγόνους μας, τα δεύτερα σκλαβώνουν εμάς.

Έλληνες ξεσκεπάστε τον κρυπτοχριστιανό. Αυτοαποκαλείται «ελληνολάτρης», αυτοαποκαλείται «δωδεκαθεϊστής», αυτοαποκαλείται «Εθνικός», αλλά στην πραγματικότητα είναι αιρετικός χριστιανός. Κουβαλάει λάσπη στην καθαρή λάρνακα των Αληθινών Θεών. Κουβαλάει χριστιανικό μίασμα και θέλει να το μεταδώσει στο σώμα των Θεών.

Ουδείς ακάθαρτος θα εισέλθει στις Ιερές Πύλες. Ο Καθαρμός είναι υποχρεωτικός και καθολικός. Ο κεκαθαρμένος θα δηλώσει Πίστη στους Πατρώους Θεούς. Θα προσφέρει θυσία και σπονδές σε Αυτούς. Θα συμβάλλει στην παλινόρθωση του Ιερατείου. Θα αγωνιστεί για την επικράτηση της Ελληνικής Θρησκείας. Θα γίνει Έλληνας!

Δέξιππος-Κήρυξ των Πατρώων Θεών και την Μητρώων Θεαινών

3η Λήγοντος μηνός Βοηδρομιώνος, έτους 2780 μετά πρώτην Ολυμπιάδα