:: ::

          Θέμα: Ανακριβείς αναφορές του περιοδικού «ΔΑΥΛΟΣ»

Aθήνα-Θεσσαλονίκη, 1^η Νοεμβρίου 2007

Κύριε Λάμπρου,

σας γράφουμε με αφορμή σχόλια και μια φωτογραφία του αρχαιοελληνικού αγήματος, που βρίσκεται στην σελίδα 21377 του τεύχους 306 του Οκτωβρίου 2007. Στην ανωτέρω σελίδα υπάρχει μία φωτογραφία του αρχαιοελληνικού αγήματος «ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ». Κάτω ακριβώς από την φωτογραφία ο αρθρογράφος Θεόδωρος Λαμπρόπουλος σχολιάζει αναληθώς τα εξής:

«Το πόσο εκτός του ρου της Ιστορίας της ζωής και του κόσμου μπορούν να βρεθούν οι άνθρωποι αποτυπώνεται στην ανωτέρω φωτογραφία αρχαιολατρών (www.flickr.gr), οι οποίοι πηγαίνουν να λάβουν μέρος σε 12θειστική θρησκευτική τελετή. Φαίνεται καθαρά, ότι η τυποκρατία και ο φορμαλισμός κυριαρχούν στον τρόπο σκέψης τους δεδομένου ότι όχι μόνον η αμφίεση και οπλισμός είναι έξω από κάθε εξέλιξη , αλλά και η ίδια η συμμετοχή ενόπλων σε μια τελετή , στην οποία ουδέποτε στην αρχαιότητα συμμετείχαν με πολεμική εξάρτυση».

Η αυστηρή κριτική των σχολιασμών αυτών γίνεται διότι:

Πρώτον, η φωτογραφία ελήφθη κατά την πορεία του αρχαιοελληνικού αγήματος την Κυριακή  17 Ιουνίου 2007 προς κατάθεσιν στεφάνου Τιμής στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Ο Σύλλογος Γυναικών Διρού προσεκάλεσε το Αρχαιοελληνικόν Άγημα να τιμήσει με την παρουσία του την ετήσια εκδήλωση προς τις γυναίκες του Διρού οι οποίες κατά την διάρκεια της απόβασης των Αιγυπτίων το 1926 στην περιοχή του Διρού αντιστάθηκαν και εξόντωσαν με πέτρες και δρεπάνια εκείνους τους βάρβαρους. Δεν αφορά συμμετοχή σε καμμία θρησκευτική εκδήλωση. Καλόν θα είναι ο αρθρογράφος να ελέγχει τις πηγές του, αν σέβεται τους αναγνώστες σας.

Δεύτερον, δεν θα εξεύρετε ουδεμίαν φωτογραφία συμμετοχής του αγήματος σε θρησκευτική εκδήλωση, όπου φέρονται όπλα. Στην μοναδική θρησκευτική εκδήλωση που συμμετείχε μέχρι στιγμής το Αρχαιοελληνικόν Άγημα, οι οπλίτες δεν έφεραν όπλα.

Τρίτον, να γνωρίζετε όμως, ότι σε κάθε μεγάλη θρησκευτική εκδήλωση κατά την αρχαιότητα υπήρχαν ειδικά τμήματα ασφαλείας για την προστασία από τα κάθε λογής περιστατικά. Σε προσωπικό διάλογο με τον Γιάννη Λάζαρη, συνεργάτη του περιοδικού σας, διεφάνη ότι δεν αποδέχεσθε την συμμετοχή οπλισμένων ανδρών σε θρησκευτικές εκδηλώσεις με το επιχείρημα ότι αυτό δεν κατεγράφη πουθενά ή πως δεν υπάρχει παράσταση σε αγγεία ή κάπου αλλού να διαφαίνεται αυτό. Το επιχείρημα θα έστεκε, εάν πρώτον είχατε εμβριθώς μελετήσει όλα τα ευρεθέντα αγγεία και σπαράγματα αυτών ανά τον κόσμον, δεύτερον εάν είχαν όλα τα αγγεία διασωθεί, τρίτον, διεσώθη μόνον το 11 περίπου τοις χιλίοις από την αρχαία Ελληνική γραμματεία και τέταρτον, διότι, εάν στα αρχαία θέατρα υπήρχαν άνδρες ασφαλείας με «μαγγούρες»(όπλον στην περίπτωση αυτή) για να τηρούν την τάξη σε φωνασκούντες θεατές, θεωρείτε ότι σε μια θρησκευτική εκδήλωση π.χ. όπως τα Παναθήναια, δεν θα υπήρχαν τμήματα ασφαλείας των εκδηλώσεων, καθόσον μάλιστα οι εκδηλώσεις ήταν πολυήμερες; Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την κατανάλωσιν οίνου στις περισσότερες θρησκευτικές πανηγύρεις, τί λέτε επ’ αυτού;

Δεδομένου του γεγονότος, επίσης, ότι στα ιερά υπήρχαν και πολύτιμα εκθέματα -είτε χρυσά, είτε πολύτιμες προσφορές των πολιτών- θεωρήσατε βέβαιον και την παρουσία φρουράς στα ιερά, ειδικά στις περιπτώσεις πολυήμερων θρησκευτικών εκδηλώσεων.

Αποδείξατε μας αυτό που διατείνεστε: Ότι δηλαδή στις θρησκευτικές εκδηλώσεις δεν διασφάλιζαν ειδικά σώματα ασφαλείας ανάλογες για την περίπτωση, φυσικά και φέροντα οπλισμό, διαφορετικά δεν θα ηδύναντο να τελέσουν το έργο τους.

Τέταρτον, από πού διαφαίνεται η τυποκρατία και ο «φορμαλισμός» και τόσο καθαρά μάλιστα; (φορμαλισμός= λέξις ξενική, προερχομένη από την ελληνική λέξη μορφή - μορφικός με αντιμετάθεση των συμφώνων μ και φ). Θα προτιμούσατε όλοι οι σκεπτόμενοι Έλληνες σήμερα να ασπάζονται τις θέσεις του «αλάθητου ΔΑΥΛΟΥ»;

Ειδικώς για την εμφάνισιν του αγήματος καταβάλλεται προσπάθεια για την όσον το δυνατόν ομοιόμορφην εμφάνισιν, αν και δεν συνιστάται σε όλες τις περιπτώσεις. Εάν αυτό εννοείτε τυποκρατία και «φορμαλισμό», μάλλον αγνοείτε πράγματα. Εν τέλει, ποιός είναι ο «φορμαλιστής»; Αυτός μήπως που περιχαρακώνεται στον εαυτό του και δεν επιδέχεται ούτε καν διάλογο, αλλά ερωτεύεται τις ιδέες του και δεν καθορά τα προκύπτοντα ζητήματα εις βάθος;

Και πέμπτον, τί εννοείτε όταν λέτε ότι «η αμφίεση και οπλισμός είναι έξω από κάθε εξέλιξη»; Μήπως ότι θα έπρεπε να φέρουμε σύγχρονα όπλα μαζικής καταστροφής και να φοράμε σκουλαρίκια; Ενδυόμαστε και φέρουμε όπλα, αυτά που ενεδύοντο και έφερον οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Το αρχαιοελληνικό άγημα έχει βοηθήσει την ιστορική έρευνα και την δημιουργία ιστορικού ενημερωτικού υλικού στην Ελλάδα και το εξωτερικό για λογαριασμό έγκυρων μέσων ενημέρωσης με τη μέθοδο που ο αρθρογράφος αποκαλεί απαξιωτικά «φορμαλισμό». Κατά τη γνώμη του δηλαδή, η πειραματική αρχαιολογία είναι «γραφική». Ίσως γι αυτό ο Λαός λέει ότι η η ημιμάθεια είναι χειροτέρα της αμαθείας.

Βεβαίως, ολόκληρο το άρθρο είναι απαξιωτικό των πάσης φύσεως εμφανίσεων με αρχαιοελληνικό τρόπο, λες και ο αρθρογράφος δεν αντιλαμβάνεται την πολιτισμική σχέση του σημαίνοντος με το σημαινόμενον. Φανταζόμαστε ότι και εσείς, κύριε Λάμπρου, αποδέχεστε τις ίδιες ιδέες, διαφορετικά να τοποθετηθείτε με απόλυτη σαφήνεια.

Εντύπωση μας κάνει ιδιαίτερα, το γεγονός ότι δεν καταφέρεσθε εναντίον κανενός πολιτιστικού συλλόγου στην Ελλάδα, όπως είναι οι «Γενίτσαροι και Μπούλες» στην Νάουσα ή οι Σύλλογοι ανά την Ελλάδα που αναβιώνουν έθιμα προερχόμενα από την εποχή του Διονύσου (Σωχός, Δράμα και αλλού) με τις ιδιαίτερες μεταμφιέσεις. Αλλά τουναντίον καταφέρεσθε - και προκλητικότατα μάλιστα - κατά των μελών του αρχαιοελληνικού αγήματος, αγνοώντας εν τω μέσω των τεσσάρων τοίχων του γραφείου σας, την θετικήν επίδρασιν των εντυπώσεων από την εμφάνισιν του αγήματος.

Η εμφάνιση ενός Οπλίτου της Ελληνικής Αρχαιότητος, καθώς επίσης και του «χλαμυδοφόρου»- όπως ειρωνικά αναφέρεται σε άρθρο του ιδίου τεύχους του περιοδικού σας - συνειρμικά φέρει στο νου των Ελλήνων και των ξένων επισκεπτών ολόκληρο τον Ελληνικό Πολιτισμό, από τον Μινωική εποχή μέχρι την ύστερη Αλεξανδρινή περίοδο και μας θυμίζει αυτά που το σημερινό Ελληνικό Κράτος θέλει να απαξιώνει.

Θα προτιμούσατε να κλεινόμασταν όλοι μας σε τέσσερις τοίχους, μελετώντες ακατάπαυστα τον ζωτικόν αρχαιοελληνικόν λόγον; Όλα τα μέλη του Αρχαιελληνικού Αγήματος κατέβαλον μεγίστην προσωπική προσπάθεια και οικονομική συμβολή για την όσον το δυνατόν αξιοπρεπή παρουσία μας, η οποία βελτιούται συν τω χρόνω. Ξεκινήσαμε από μία απλήν εξωμίδα και σήμερα φέρουμε πλήρην οπλιτικήν εξάρτισιν, κατόπιν προσωπικής μελέτης, φροντίδας και συμβολής. Δεν μας βοήθησε κανείς, δεν αποκομίζουμε κανένα όφελος, ούτε πουλήσαμε ποτέ κάτι προς ίδιον όφελος, ούτε και ζούμε από αυτό. Και φυσικά, δεν εξαρτώμαστε από κανέναν άλλον, πλην του ιδίου μας του εαυτού και των συλλογικών μας αποφάσεων και ούτε θα ζητήσουμε άδεια κανενός για να τιμήσουμε όσους θυσιάστηκαν για την Πατρίδα!!!

Σκοπός της πρωτοιδρυθείσης εταιρίας του Αρχαιοελληνικού Αγήματος υπό του αειμνήστου Ηρικεπαίου-Γεωργίου Κόκκαλη ήτο η Τιμή και η Μνήμη των Ηρώων των Περσικών Πολέμων. Με στόχους επίσης μελέτης των μαχών και των πολέμων συνολικώς της Ελληνικής Ιστορίας, της δημιουργίας μουσείου Όπλων και Μαχών και συμμετοχής σε Πολιτιστικές εκδηλώσεις που τιμούν την Ελληνική Αρχαιότητα. Είναι γνωστό και πέραν πάσης συζητήσεως μάλιστα, ότι χωρίς την μαχητική ικανότητα των αρχαίων Ελλήνων Οπλιτών, δεν θα υπήρχε το ύψιστο άλμα του Ελληνικού Πολιτισμού κατά του δύο αιώνες μετά τους Περσικούς Πολέμους και ίσως-ίσως ούτε κι εσείς ο ίδιος.

Παραβλέπουμε  το άρθρο στην σελίδα 21337- υπογεγραμμένο από τον Γιάννη Λάζαρη «ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΧΡΗΣΙΝ»-διότι θεωρούμε ότι δεν απευθύνεται προς τα μέλη του αρχαιοελληνικού αγήματος, δεδομένου του γεγονότος ότι εμείς ο ίδιοι ενημερώσαμε τον αρθρογράφο για τις εκδηλώσεις αυτές!

Θεωρούμε πως δεν υπήρξε καμμία πρόθεση προσβολής του Αρχαιοελληνικού Αγήματος από το περιοδικό σας. Πιστεύουμε ότι μας ενώνουν πολύ περισσότερα από όσα ενδεχομένως μας χωρίζουν. Ως απόδειξιν όμως αυτού από την πλευρά σας, ζητούμε την εξ ολοκλήρου δημοσίευση της παρούσης επιστολής.

Εν εγρηγόρσει

Για τα μέλη του Αρχαιοελληνικού Αγήματος σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και κατόπιν ενημερώσεως αυτών.

Σωκράτης Σιδηρόπουλος                Στέφανος Σκαρμίντζος

Βάκχου 30 Τ.Κ. 54629                   Μεγασθένους 7

Θεσσαλονίκη                                 Αθήνα

Τηλ . 6936813669                          Τηλ . 6976728338

Σχόλια από την σύνταξη:

Ωρισμένα από τα άθλια σχόλια του Δαυλού για το Ελληνοπρεπές Άγημα, που εν τέλει μόνο το περιοδικό Δαυλός εξευτελίζουν:

1. Το «ευφυέστατο» σχόλιο του Δαυλού για τον εορτασμό της μάχης των Θερμοπυλών

2. Το χλευαστικό σχόλιο του Δαυλού για μία ομάδα Ελλήνων Οπλιτών που έχει το ψυχικό σθένος να επιδεικνύει την Ελληνική διαφορετικότητα, και να ανακαλεί μνήμες του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Κάτι που αναγνωρίζεται από όλους τους Έλληνες, πλην του Δαυλού.

Όποιος φοβάται να είναι και να δείχνει Έλλην, δεν αξίζει να φέρει το όνομα Έλλην. 

Είναι γνωστόν ότι εδώ και πολλά χρόνια η διεύθυνση του περιοδικού Δαυλός σε ό,τι αφορά το κίνημα επανελληνίσεως τηρεί μια εσωστρεφή στάση που από πολλούς Έλληνες έχει χαρακτηριστεί απομονωτική. Το συγκεκριμένο περιοδικό δημοσιεύει άρθρα με απαξιωτικές φράσεις, όπως ελλαδέμποροι, αρχηγίσκοι κ.α., κατηγορώντας συλλήβδην όλους τους Έλληνες που αγωνίζονται να αποτινάξουν την δικτατορία του ρωμέικου ψευδοκράτους.

Αυτή η αρθρογραφία αποτελεί σαφή ομολογία της εκδοτικής ομάδος του Δαυλού ότι δεν μπορεί να προχωρήσει πέρα από μία επιδερμική αρθρογραφία κατά του ρωμέικου ψευδοκράτους. Ο Δαυλός μάλλον ασπάζεται την θεωρία του «ώριμου φρούτου»: κάπως, κάποτε θα αναβιώσει ο αληθινός Ελληνισμός, χωρίς οργανώσεις, χωρίς κινήματα, χωρίς συγκρούσεις. Αυτές οι θεωρίες προέρχονται από δειλές ψυχές και νωθρά πνεύματα.

Αυτές οι προσωπικότητες είναι ελλειμματικές και προβληματικές. Διότι προκειμένου να κρύψουν την αδυναμία τους στο να οργανώσουν ένα μαζικό κίνημα, κατηγορούν την έννοια του μαζικού κινήματος ως τάχα ιουδαιοχριστιανικό κατασκεύασμα. Προκειμένου να κρύψουν την ανικανότητά τους για πρωτοβουλίες, μιλάνε για ύπαρξη «ελλαδέμπορων».  Προκειμένου να κρύψουν την δική τους έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων και χαρισμάτων, καταφέρονται εναντίον των «αρχηγίσκων».

Αν κάποιος διαβάσει προσεκτικώς αυτά τα απαξιωτικά άρθρα του Δαυλού, θα διαπιστώσει ότι μιλά για «δωδεκαθειστές», «ελληνοκεντρικούς», «αρχηγίσκους», «ελλαδέμπορους», χωρίς ποτέ μα ποτέ να αυτοπροσδιορίζει ο Δαυλός την δική του ταυτότητα. Είναι ελληνοκεντρικοί οι εκδότες του Δαυλού; Είναι Έλληνες στο θρήσκευμα; Άθεοι; Ουδείς γνωρίζει. Και ποιό είναι το περιεχόμενο που δίνουν οι αρθρογράφοι του Δαυλού στον όρο Έλλην; Φυλετικό μήπως; Θρησκευτικό; Πολιτιστικό; Εθνικό; Γεωγραφικό; Ας δώσουν πρώτα το δικό τους ιδεολογικό στίγμα, και μετά να κάνουν κριτική στους «ελληνοκεντρικούς».

Φυσικά επειδή ο Δαυλός έχει σοβαρό πρόβλημα στο να πάρει καθαρές πολιτικές και θρησκευτικές θέσεις επί των φλεγόντων θεμάτων του Ελληνισμού, απαξιώνει όσους Έλληνες έχουν συγκεκριμένες πολιτικές και θρησκευτικές θέσεις. Αυτή είναι η μόνιμη τακτική του Δαυλού. Με αοριστίες περί ενότητος, και γενικολογίες περί Ελληνισμού, προσπαθεί να συγκαλύψει την δική του αδυναμία στο να δώσει συγκεκριμένη πολιτική και θρησκευτική κατεύθυνση στους αναγνώστες. Και αφού κάποιοι άλλοι δίνουν συγκεκριμένη πολιτική και θρησκευτική γραμμή, άρα κατά τον Δαυλό, πρέπει να είναι «καντηλανάφτες», «πανηγυρτζήδες», «χλαμυδοφόροι». Έτσι χαρακτηρίζει το κίνημα των Ελλήνων αγωνιστών κατά της ρωμέϊκης τυραννίας.

Δεν θα πέσουμε στο επίπεδο του Δαυλού να χρησιμοποιήσουμε αντίστοιχους χαρακτηρισμούς εναντίον του, αλλά θα του υπενθυμίσουμε ότι αντιγράφει κατά γράμμα τους ανθελληνικούς χαρακτηρισμούς που εκτοξεύει εναντίον της Ελληνικής Θρησκείας το χριστιανικό παπαδαριό και οι δημαγωγοί των μισελλήνων ρωμιών.

Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο Δαυλός να χλευάζει με τέτοιους μειωτικούς χαρακτηρισμούς τους σημερινούς Ιερείς και Ιέρειες της Ελληνικής Θρησκείας, ούτε τους σημερινούς Έλληνες Οπλίτες και τα Ελληνικά Αγήματα. Ούτε ωρισμένους πολιτικούς σχηματισμούς, οργανώσεις και συμβούλια Ελληνιζόντων που προσπαθούν, με τα όποια λάθη τους, να ανατρέψουν την νεοβυζαντινή δικτατορία.

Η ιστοσελίδα μας πολλάκις έχει κατακεραυνώσει τους «ελληνοκεντρικούς», και θα συνεχίσει να τους ασκεί εποικοδομητική κριτική. Θα μαστιγώνει αλύπητα με το μαστίγιο της κριτικής τις παρεκκλίσεις και τα λάθη εκπροσώπων, ιερέων, ηγετών της Ελληνικής Θρησκείας και του κινήματος επανελληνίσεως. Αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα απαξιώνει ή συκοφαντεί ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν κάτι για τον Ελληνισμό σε τελετουργικό, οργανωτικό, πολιτικό επίπεδο, μόνο και μόνο επειδή δεν είναι ισάξιοι των Αρχαίων Ελλήνων.

Προφανώς δεν είμαστε ίσοι, ούτε ίδιοι με τους Αρχαίους Έλληνες Ιερείς και Φιλοσόφους. Αλλά δεν θα τους φτάσουμε ποτέ αν ενστερνιστούμε την φυγόπονη, εσωστρεφή και ισοπεδωτική στάση του Δαυλού.

Λίγα λόγια τώρα για την «κριτική» του Δαυλού για το Ελληνοπρεπές Άγημα:

Ο Δαυλός προκειμένου να συγκαλύψει την αντιπάθειά του προς οτιδήποτε έχει σχέση με οργάνωση και τελετή, ισχυρίζεται ότι στις Αρχαίες Ελληνικές Τελετές δεν παρίσταντο οπλίτες, διότι δεν έχουν βρεθεί τέτοια στοιχεία στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία!!

Και όμως, στα Παναθήναια παρίστατο το πάνοπλο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς... Το ιερό χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς, έργο του Φειδίου, ευρίσκετο μέσα στην Ακρόπολη, και εστολίζετο κατά την θρησκευτική εορτή των Παναθηναίων. Το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς κρατούσε στο ένα χέρι αγαλματίδιο της Θεάς Νίκης, στο άλλο χέρι ασπίδα, και δόρυ στον ώμο. Η ασπίδα είχε πάνω της ανάγλυφες παραστάσεις από την Αμαζονομαχία και την Γιγαντομαχία. Ενώ στις παρυφές των σανδαλιών της Θεάς υπήρχαν ανάγλυφες σκηνές από την Κενταυρομαχία. Η Θεά Αθηνά εμφανίζεται με περικεφαλαία. Δηλαδή μία κατ’ εξοχήν πολεμική παράσταση. Έχουμε εμπρός μας μία Πολεμική Θεά, την οποία τιμούσαν στα Παναθήναια.

Ε λοιπόν, ο Δαυλός ισχυρίζεται ότι σε τέτοιες θρησκευτικές εκδηλώσεις, προς τιμήν τέτοιων πολεμικών Θεών, με συμβολισμούς από αμαζονομαχίες, γιγαντομαχίες, κενταυρομαχίες, δεν πρέπει να υπήρχαν τιμητικά αγήματα με οπλίτες! Εντάξει, ας τον πιστέψουμε...

Θα θέλαμε να πούμε στους οπλίτες του Αρχαιοελληνικού Αγήματος πολλά συγχαρητήρια. Η εμφάνισή τους στις ιεροπραξίες είναι ευπρεπέστατη και αναπτερώνει το ηθικό των αγωνιζομένων Ελλήνων. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στο να προσομοιώσουν, όσο είναι δυνατόν, τα αρχαία Ελληνικά Αγήματα. Ας μην ακούνε τα σκυλιά που γαυγίζουν. Το καραβάνι πρέπει να προχωρήσει.

Άλλωστε έχουν ιερό χρέος προς τον αδικοχαμένο ηγέτη τους Ηρικεπαίο-Γεώργιο Κόκκαλη, να στέκωνται όρθιοι, μόνοι τους, μέσα στην βροχή και στο κρύο, ακόμη και όταν κάποιοι ανόητοι τους χλευάζουν.

Συμβουλή προς τους ηγέτες του Αγήματος: Μην παίρνετε απολογητική στάση για το έργο σας. Μην ακούτε τον κάθε ανίκανο και ανόητο που προκειμένου να ικανοποιήσει το εγώ του, σας λοιδωρεί. 

Στις θρησκευτικές εορτές των Ελλήνων πρέπει να φέρετε όπλα. Οι Ελληνικές ιεροπραξίες και οι Ελληνικοί Ναοί χρειάζονται ένοπλη προστασία κατά των βεβήλων.

Λάθη θα υπάρχουν και θα γίνωνται συνεχώς. Το ζήτημα είναι να τα διορθώνουμε, και να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα επειδή κάποιοι απόλεμοι συκοφαντούν τους Έλληνες πολεμιστές.

Οι επικεφαλής του Αγήματος σωστά δηλώνουν ότι το άρθρο του Δαυλού δεν τους προσβάλλει. Απλώς προσβάλλει το ίδιο το περιοδικό. Το περιοδικό Δαυλός λάκτισε τον εαυτό του.  

Αυτό είναι φανερό από το «ευφυέστατο» επιχείρημα κάποιου Γ.Λ., ο οποίος για να συκοφαντήσει το κίνημα επανελληνίσεως έγραψε ότι φέτος έγιναν 5 διαφορετικοί εορτασμοί της μάχης των Θερμοπυλών(εννοεί από 5 διαφορετικούς φορείς). Και λυπάται για αυτό. Και το θεωρεί ως δείγμα ανυποληψίας των Ελλήνων.

105 διαφορετικοί εορτασμοί να γίνουν!!! Ποιό είναι το πρόβλημα σας; Σοβαρευτείτε. Πριν μερικά χρόνια δεν γινόταν κανένας εορτασμός της μάχης των Θερμοπυλών. Το πρόβλημα του Δαυλού είναι να συμφωνηθεί ενιαίος εορτασμός!!! Ναι, αλλά τότε χρειάζονται «αρχηγίσκοι» για να διοργανώσουν ενιαίο εορτασμό. Αν όμως συμφωνηθεί ενιαίος εορτασμός, τότε ως είθισται ο Δαυλός θα πετάξει το μπαλάκι αλλού. Θα αρχίσει να κλαψουρίζει πάλι για επίδοξους νεοσωτήρες και ιερατεία.

Για να φτάσουν στο σημείο να δημιουργήσουν νέο Ελληνικό Πολιτισμό, οι τραυματισμένοι πολιτιστικώς και θρησκευτικώς σύγχρονοι Έλληνες, πρέπει πρώτα να μιμηθούν τους Προγόνους των. Ας μην ακούνε τις Κασσάνδρες και τους προφήτες της καταστροφολογίας. Κάποτε, ο διάσημος βρετανός ηθοποιός Michael Caine είπε ότι ο καλός ηθοποιός δεν είναι αυτός που παίρνει μεγάλους ρόλους, αλλά αυτός που μπορεί να αντέξει την απόρριψη των παραγωγών για πολλά χρόνια, μέχρι να του δώσουν τον μεγάλο ρόλο.

Η απόρριψη και οι δυσκολίες είναι κάτι που θα αντιμετωπίζουμε καθημερινώς. Πάντα θα υπάρχουν μικρόψυχοι που θα μας προκαλούν προβλήματα. Αλλοίμονο αν εξ αιτίας τους σταματούσαμε τον αγώνα. Πώς θα αντικρύζαμε Θεούς και Προγόνους στην άλλη ζωή;