:: ::

                           
                           Ανθρωποθεϊσμός - Το ποιόν των άθεων

Έχουμε επανειλημμένως θίξει το ζήτημα των άθεων, το ψυχολογικό προφίλ της προσωπικότητας που μοιράζονται, την πρακτική της αποκαθήλωσης των Θεών για την ψυχολογική ασφάλεια της μειονεκτικής ιδιοσυγκρασίας τους που αναπτύσσει ένα υπερεγώ που θέλει να λατρευτεί στην θέση τους.

Αντίθετα με την ανόσια πρακτική των ρωμαίων αυτοκρατόρων που απαιτούσαν την λατρεία τους ως ισόθεοι, οι άθεοι της εποχής μας απαιτούν να λατρεύονται αυτοί μόνο στην θέση των Θεών. Πολιτικοί καπιταλιστές σταρ του θεάματος επιδιώκουν και απολαμβάνουν την λατρεία του λαού ως Θεοί επί της γης συστήνοντας ένα σύστημα που να τους ενθρονίζει στην λαϊκή συνείδηση.

Οι άθεοι έθεσαν την ανθρωπότητα ως αφηρημένη θεότητα στην θέση των αιώνιων Θεών αντικαθιστώντας τους πρώτα βίαια με την θεότητα που έχασε γρήγορα την υπόληψή της κυρίως από τα καταστροφικά έργα των πιστών της προτού καταστρέψει τον ελληνορωμαϊκο κόσμο.

Ως αθεΐα αντιμετωπίστηκε ο χριστιανισμός από τους εθνικούς  της εποχής του. Άθεους αποκαλεί ο Κέλσος στο «Κατά χριστιανών»  τους προσηλυτισμένους που επέλεξαν να λατρεύουν έναν άνθρωπο ως θεό. Οι άθεοι γκρέμισαν το χριστιανικό οικοδόμημα αποσαθρώνοντας την ιστορική βάση του όταν έκριναν πως ήρθε η ώρα να εμφανίσουν τα εξωνημένα εγώ που κρύβονταν πάντα πίσω από αυτόν. Ο ζηλότυπος εγωιστής μοναχικός θεός τους άλλωστε πάντοτε πρόδιδε ανθρώπινη ατομιστική φύση..

Έχουμε επανειλημμένως μεταχειριστεί τον όρο «χριστιανοθρεμμένοι για να αποκαλύψουμε το ποιόν των υλιστών άθεων και να καταδείξουμε πως η άθεη ταυτότητα είναι μόνο ταυτότητα για αυτούς που δεν υιοθέτησαν  το θρησκευτικό ψέμα που σέρβιραν στους λαούς. Ψέμα που είχε ως μόνο σκοπό την αλλοτρίωση των εθνών από τις παραδοσιακές αρχές και αξίες τους και την απαλλοτρίωση της γης και του πλούτου τους από το νέο ιερατείο. Το μίσος των πιστών κατά της άθεης μασονίας  και η συμμετοχή του ανώτερου κλήρου σε αυτήν αποτελεί απόδειξη της σχέσης τους με το ποίμνιο που δημιούργησαν.

Πίσω από τις μαρξιστικές θέσεις του κομμουνισμού, αυτού του άθεου χριστιανισμού, παρουσιάζεται η γραμμή και σκέψη της ποιμάνσεως. Με την ίδια μέθοδο της διαβεβαιώσεως, του κύρους, και της επαναλήψεως, η πολιτική προπαγάνδα αντικατέστησε τον προσηλυτισμό.

Στις κομμούνες, οι νέοι πιστοί φτωχοί και αγράμματοι σύστησαν τις νέες επισκοπές. Οι πολιτικοί ινστρούχτορες αντικατέστησαν τους κληρικούς. Με τον ίδιο δογματισμό πολέμησαν την κριτική σκέψη και ενστάλαξαν τον φανατισμό πολεμώντας την αμφιβολία. Τα ιερά βιβλία του κομμουνισμού αντικατέστησαν την βίβλο, η επανάσταση την ημέρα της κρίσεως, η αταξική κοινωνία την ουράνια βασιλεία κλπ .

Πίσω από τις φιλελεύθερες θέσεις του φιλελευθερισμού, διαδόχου της πιό άθεης αίρεσης του χριστιανισμού-προτεσταντισμού, η ίδια άθεη γραμμή και σκέψη. Η γαλλική επανάσταση έθεσε την λογική σαν θεότητα. Λάτρεψε τον λόγο ως Απόλυτο Ον και από τον ενδόμυχο φόβο της επιστροφής των εθνών στις προγονικές θρησκείες φρόντισε να διαδώσει τον ευτελισμό των Θεών μέσω της προσωποποιήσεώς Τους ή και ανθρωποποιήσεώς Τους διαδίδοντας για μια ακόμα φορά την διαλυτική θεωρία του Ευημερισμού.

Ναοί τώρα έγιναν τα χρηματιστήρια, ιερείς τους οι καπιταλιστές, χρήμα η θεία κοινωνία, οι νόμοι της αγοράς έγιναν οι θείοι νόμοι, πιστοί οι καταναλωτές, φτωχοί οι αμαρτωλοί,  πλούσιοι οι νέοι βασιλείς του κόσμου.

Την απο-θρησκειοποίηση των Εθνών αντικατέστησε ο μονοθεϊσμός με τα παράγωγά του θρησκευτικά και πολιτικά. Την απο-χριστιανοποίηση αντικαθιστά τώρα η αθεΐα, ο ανθρωποθεϊσμός. Τα πολιτικά κέντρα των αποφάσεων, η έδρα του ιερατείου της αθεΐας, έχουν στελεχωθεί με άθεους  λειτουργούς που υλοποιούν το δόγμα της πολιτικής ορθότητας.

Πόσο άθεοι λοιπόν είναι οι άθεοι όλων των αποχρώσεων;

Δεν θα βρίσκαμε καλύτερο αποδεικτικό στοιχείο από την ίδια μαρτυρία μιας διάσημης Ιταλίδας άθεης που δεν βρίσκεται πια στην ζωή στην ρητορική της κατά της ισλαμοποίησης της Ευρώπης, ένα στρατήγημα των πολιτικών κέντρων για την απόλυτη υποταγή των λαών απαραίτητο στοιχείο στην νεο-φεουδαρχική οργάνωση της κοινωνίας τους. Την επιστροφή μας σε ένα νέο σκοτεινό μεσαίωνα, αυτό των φέουδων, των πολυεθνικών, και των ιδιωτικών στρατών τους.

Ακολουθεί το απόσπασμα ομολογίας και παραδοχής της:

-«Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ψέμα.

Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα, όταν γεννήθηκα, ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες.

Τις καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή την μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία, που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Ντάντε Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι.

Μέσα από αυτήν έχω μάθει, τί είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση, και λογοτεχνία, καθώς και τί σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με την γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι, τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος ή εμείς Εκείνον, και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και μα τον Θεό…

Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα την λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού, Χριστέ μου… Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ, ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Και εν τέλει ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων». ΟριάναΦαλάτσι

Πίσω λοιπόν από θρησκευτικούς μανδύες και υλιστικές ιδεολογίες, τα δόγματα τους θα τους αποκαλύπτουν. Το ιερατείο του συμπλεγματικού μειονεκτικού κοινωνικά δίποδου, του ανεπίδεκτου πνευματικότητος, που δια της πονηρίας, του μόνου μέσου που κατέχει λόγω  της διανοητικής του ανεπάρκειας, δια των μέσων της χειραγωγήσεως του νου με την χρήση του φόβου και της υποσχέσεως σωτηρίας, και με μια φανατική εμμονή που η εγγενής ανασφάλεια δημιούργησε, τού επέτρεψε την νοητική ποδηγέτηση και την κατάκτηση της εξουσίας.

Σήμερα βρισκόμαστε ένα στάδιο πριν την καταστροφή του που θα επιφέρουν νομοτελειακά οι συνέπειες των πράξεων του. 

Ο ανθρωποθεϊσμός οδηγείται στην στέψη του πριν την πτώση του. Σύντομα ο Θείος νόμος της βαρύτητος με τεράστιο γδούπο θα επαναφέρει κάθε πράγμα στην φυσική του θέση.

Μεγιστίας - Δωδωναίος Κήρυξ

10η Λήγοντος μηνός Μαιμακτηριώνος, έτους 2792 μετά πρώτην Ολυμπιάδα